BILOCATIE: Hoe het moet zijn... - info@logocom.be

VAN BELLE Jean Marc, Bellegoed, Bellegem, 31 januari 2010

Hierna de updates. Als het de eerste maal is dat u deze pagina bezoekt, gelieve dan eerst het gele gedeelte over te slaan.

Update Kortrijk, onvoorstelbare beschikkingen (3 stuks, véél erger dan de mijne met o.a. letterlijk de stelling dat vrouw méér verdient dan de man en de man ondanks bilocatieregeling AAN de vrouw moet betalen; tegen de nieuwe wetgeving 'objectieve berekening alimentatie in'): Klik hier voor het dossier Debacker - Begine (beroep Gent)

Update 31/03/201: Davo zendt mij een aangetekend schrijven van 30.605,98 EUR alimentatieachterstal dat eigenlijk meer dan 70.000 EUR moet zijn volgens hun 'logica' en -minus 25.000 EUR (tegoed!) moet zijn volgens deze eigen berekeningen van Mr. Jacques Tremmery met zijn eigen boek 'Onderhoudsgeld voor Kinderen'.  Maar veel leuker nog: Mijn antwoord hierop.

Update 29/06/2010: Dit zittingsverslag bij rolnr. 10/1353/A dat ze niet in rolnr. 04/2103/A willen opnemen en ik dus bij het laatste voeg. Echtgenote wordt verstandig en i.p.v. vastlopende procedure dagvaarding ten gronde en in kortgeding op grof geweld en overspel (dat in tussenfase in getuigenverhoor zit), zien ze dat getuigenverhoor ook net het omgekeerde bewijst van wat ze wilden aantonen: Dat de vrouw eenzijdig het huwelijk wil verlaten en zelf aan de oorzaak van elke ontwrichting ligt, zeker nu de zoon ook bij de vader woont terwijl de dagvaarding net hem als bewijs aantoont. Ik wijs het gerecht wel op het risico dat ze lopen door ook vandaag de zoon weer de rechtszaal te ontzeggen (recht gehoord te worden, zie hieronder), maar in elk geval kon ik ditmaal zeggen dat dit de procedure was die ze moesten aantonen).  Zie mail over soms weer bizar verloop hiervan op deze link. En nee, excuses op enig niveau van het rechtsmisbruik, nee, integendeel: de advocate in kwestie wordt liever onthaald dan de gedagvaarde die intussen bewees... dat de enige waarheid vanzelf iets anders dan wat zij beweerden aantoont!

Update 24/03/2010: Auteursrechtelijk beveiligd document 'Recht van kinderen om gehoord te worden', Larcier, Jeugdrecht, nr. 2010/01 - paswoord 'stientje' (het gaat ten slotte over het onrecht dat mijn jongste dochter en voorheen mijn oudste zoon werd aangedaan in de kortgeding zaak waardoor de leugen net zo'n omvang aannam en leidt/lijdt tot Ouderverstotingssyndroom, origineel te bestellen bij www.larcier.be voor 35 EUR per los exemplaar. Zie ook www.f4j.be voor sessie senator Guy Swennen (videoverslag van mij volgt ook nog). Ps: intussen maakt men van mij zoals Jezus een held door mij correctioneel 6 maanden effectieve gevangenisstraf te geven zonder dat de schuldvraag gesteld werd (!): zie deze link. Het bewijst hoe een leugen zichzelf in problemen helpt en hoe ik zo zonder enige schuld tot effectieve gevangenisstraf wordt veroordeeld (mijn kinderen kunnen daar minder mee lachen dan ik) maar ik denk dat het zeer goed is dat iemand dit eens tegenkomt zodat deze juridische blunder voor minder weerbare mannen kan worden rechtgezet en in de toekomst malafide advocaten eens aangepakt worden en het recht naar zijn essentie terugkeert: feitenrecht, niets dan feiten ipv (valse, ego- of geldgedreven) emoties!
Update 03/03/2010: Integraal Sociaal verslag Justitiehuis (voorlopige opmerkingen: klik hier voor echte verslag ERKEND psychiater Denis Volcke die de man 'psychologisch gezond' verklaarde in tegenstrijd met wat in het verslag staat; en let op het feit dat noch de politie van Bellegem  noch directrice van Groenheuvel ondervraagd werden en dus enkel de personen door de moeder aanbevolen werden gecontacteerd; ook dit verslag bewijst lijnrecht dat de bilocatiewet dan wel mag gestemd zijn, maar dat justitiehuis eigenzinnig een standpunt inneemt TEGEN deze wet in en men wellicht vergeten was deze mensen in te lichten hierover; dit verslag zegt dat er materieel niets is TEGEN bilocatie, maar de maatschappelijke assistente waagt het opnieuw zelf psycholoog te spelen en gedurfd stelling in te nemen over de wenselijkheid van niet-bilocatie om 'emotionele redenen' ipv een rationele keuze op feiten; ook faalt ze in het beschrijven van het 'welzijn' van de kinderen en let ook op het feit van de uurregeling van de vrouw die zowel vrijdagavond als zaterdagmorgen er niet en nooit kon zijn voor de kinderen).
Update 05/02/2010: Financiële waanzintabel inkomen man/vrouw NA absurd kortgeding 24/03/2005
Update 03/02/2010: Persoonlijke redenen in geval Van Belletjes uit Bellegem bilocatieregeling + risico-analyse
Update 02/02/2010: Doctoraat van Bénédicte GOUDARD over Ouderafstotingssyndroom klik op de tekst (bladwijzer)

Tekst liedje 'Mama, ik wil papa - Kannibaal' in low-res en mono uit respect voor auteursrecht: klik hier

Reactie mensen 2005 bij deze scheiding: "Oh, wat een mooi koppel en drie prachtige kinderen. Wie had dat ooit gedacht?"

Reactie mensen 2010 bij elke scheiding: "Ai, drie kinderen. Die man gaat nogal mogen afdokken (Vlaams voor betalen!)"

Naar aanleiding van een vechtscheiding, een weigering tot sociaal onderzoek, een vrouwelijke rechter Pieters die blundert maar dat niet wil rechtzetten, en naar aanleiding van de kinderen die in 2005 uit de rechtbank werden gezet en blijkbaar na 5 jaar dan toch zelf het recht in handen willen nemen en nogmaals bewijzen dat de relatie tussen vader en zoon (en andere kinderen) zeer goed was, maar vrouwen graag gigantische alimentatiegelden bekomen en dat daarvoor alle middelen heilig zijn, met voorop het 'emotionele welzijn van de kinderen', een van de grootste leugens van de egotrippers die scheidende ouders tegenwoordig zijn maar dat verstoppen onder een zeem van 'kinderliefde' (als ze echt kinderen graag zien, zouden ze het huwelijk de hele rit uitdoen en iets meer verdragen van elkaar en niet altijd naar het groenere gras lonken aan de andere kant).

Tot mijn allergrootste verrassing wordt de wetgeving in België omgedraaid.  De bevoegde maatschappelijke werkster uit Kortrijk, vraagt namelijk naar de motivatie van de vader waarom deze motivatie wil. Zeer zeker de omgekeerde wereld, daar zij juridisch MOETEN vaststellen waarom de vader dat NIET zou mogen krijgen.

Tijd dus om de omgekeerde wereld terug rechtop te zetten, met feiten en stof ter discussie en een maatschappelijk debat, en daarna met de concrete situatie voor het geval van mijn drie prachtige kinderen, die allen in pure liefde werden gemaakt en de een al meer dan de ander de schoonheid maar ook lelijkheid van beide ouders meedragen.

Vooraf: let op, iedereen toont zich via taal meestal van zijn beste kant, maar dat is meestal ook zijn slechtse kant. Objectief de feiten duiden is de moeilijkste eenvoud die men zoeken kan maar moet. Er is immers niet één woord dat voor u en mij dezelfde betekenis heeft door elks gekleurde verleden...

1. Algemene wetgeving bilocatie en motivering

1.1. Financiële essentie

Men is duidelijk uit het oog verloren waarom ook deze vaderbewegingen inclusief mijzelf achter de schermen duidelijk en direct naar de bilocatieregeling gingen. Niet de motivatie in een kortgeding dat "ouders op dezelfde golflengte moeten zitten", of "dat de kinderen niet emotioneel mogen belast worden" maar de bilocatie volgt uit het feit dat een huwelijk in oorsprong een financieel keuze was om kosten te delen en samen kinderen te kunnen opvoeden, eventueel verder te laten studeren. In geen enkel artikel van het burgerlijk wetboek is er sprake van liefde, maar art. 213 is duidelijk:

• Art. 213 B.W. luidt als volgt : "Echtgenoten zijn jegens elkaar tot samenwoning verplicht; zij zijn elkaar getrouwheid, hulp en bijstand verschuldigd."

• De echtgnote verliet op 11/11/2004 de woning met heel de inboedel en de kinderen en brak de plicht tot samenwoning.

• Getrouwheid: Ook voor de rechter stond vast dat er geen ontrouw was maar dat dit "pro forma in de dagvaarding" werd bijgevoegd.

• Hulp: betekent dat elk bijdraagt financieel. Enkel als er sprake is van een hoog inkomen aan een zijde, betekent dit een grotere plicht voor de ene echtgenote versus om in zekere zin een 'mindere situatie' van de andere te compenseren (hier niet van toepassing; belastingen bevestigden via intrekking taxatie van ambtswege en bevestiging originele fiscale aangiften (met bekentenis echtgenote dat het fictieve inkomen enkel en alleen was om exuberant onderhoudsgeld te bekomen; dus rechtsmisbruik en zelfs eigenlijk een grove fout aan haar zijde) dat beiden altijd 1200 EUR netto verdienden van huwelijksjaar tot feitelijke scheiding).

• Bijstand betekent dat de partners elkaar ook moreel moeten ondersteunen (respect, zie infra).

Financieel is bij lagere inkomsten de scheiding zeer nefast en is de bilocatie meestal de enige betaalbare mogelijkheid voor beide partners.

In de praktijk is het zo, dat als een man zeer hard werkt en niet graag voor de kinderen zorgt (of omgekeerd, maar laat ons realistisch wezen en focussen op de meerderheid) en op die wijze een groter inkomen bekomt, hij daarna zelf minnelijk vraagt om de verhouding van bilocatie te wijzigen en daar dan ook vrijwillig een extra alimentatie aan wil koppelen voor de kinderen of dit bespreekbaar acht voor een rechter.

1.2. Gelijkheidsbeginsel man en vrouw, of vrouw en man

Als we bekijken dat de codex Napoli (net 200 jaar oud) oorspronkelijk evolueerde om bijvoorbeeld mijn moeder van elf kinderen te beschermen in haar opofferende en zelfwegcijferend functie van moeder die dag en nacht met was en plas en schoolproblematiek moet bezig zijn met een financiële vergoeding als de man plots wegtrekt en zij zonder financiële middelen met de kinderen blijft zitten.

De emancipatie van de vrouw zorgde, dat zij op het jacht- of werkveld van de man kwam en omgekeerd dat de man daardoor ook meer vader mocht zijn en ook zijn vaderliefde meer mocht tonen dan in de hierboven beschreven na-oorlogse generatie. Zij bekwam een eigen inkomen en zelfwaarde, al was er nog dikwijls een discriminatie of zorgde in vele gevallen de vrouwen nog meer voor de kinderen dan de man.  Bij carrièremannen met hoge inkomstens, gold het oude artikel 301 Burgerlijk wetboek.

• Art. 301 BW, 1: "De rechtbank kan aan de echtgenoot die de echtscheiding heeft verkregen, een uitkering toekennen die, rekening houdend met zijn inkomsten en mogelijkheid, hem/haar in staat stellen kan in zijn bestaan te voorzien op een gelijkwaardige wijze als die tijdens het samenleven." 

• Art. 301 BW, 4: "Het bedrag van de uitkering mag in geen geval hoger zijn dan een derde van de inkomsten van de tot uitkering gehouden echtgenoot"

Het spreekt voor zich dat men advocaten in de praktijk een lucratieve handel zagen en hun erelonen zagen mee-evolueren met de 'kunst' waarbij zij hun cliënten onderhoudsgelden konden laten toekennen en naar cliënten toe ook uitspeelden (mijn echtgenote werd naeenvolgende verteld dat "dit geen probleem zou zijn, zonder dat ze ooit de situatie al grondig bekeken hadden".  Voeg hier het sausje bij dat zelfstandigen verondersteld worden altijd te frauderen [citaat in kortgeding "U, rechter, en wij, weten hoe creatief ze in hun boekhouding zijn"] en we verglijden al snel naar een weegschaal die vrouwe Justitia compleet uit haar lood slaat. Voor scheidende vrouwen zijn de jaren '90 tot de nieuwe echtscheidingswet dan ook zeer rijkmakend geweest en dat wordt bevestigd door Davo, die vast kon stellen in haar jaarverslagen dat vooral zeer veel mannen serieus veel meer moesten verdienen na een echtscheiding om zelfs gewoon van de armoede te kunnen ontsnappen.

De man werd nog meer in de hoek geduwd en nieuwe wetten als uitvoerbaarheid van onderhoudsgeld in kortgedingen (dus zonder dat de schuldvraag wordt gesteld en zonder dat de zaak ten gronde al voorkomt - heel wat kortgedingen leiden nog steeds een eigen leven ZONDER enig proces ten gronde), werden opgevolgd door nieuwe wetten van correctionele voorkeur boven zware criminele daden (6 maanden voorwaardelijke, bij herhaling niet betaling effectieve gevangenisstraffen) en de rechters verloren zelf de kennis uit het oog dat een KG-beschikking geen vonnis is maar een tijdelijke maatregel op basis van dikwijls geforceerde en zelfs ronduit compleet foute gegevens op korte termijn.  Ook werden de wetten aangepast dat lonen en wedden van die mannen in kwestie 100% beslagbaar zijn zonder de klassieke beperking, en net daarom werd ook Davo ingeschakeld om deze problematiek van de OCMW's over te nemen. Dat er hier zeer serieus juridisch iets misloopt, blijkt uit de inbaarheid van Davo, die nochtans over alle indiciaire interne info beschikt over auto's, moto's, huizen, inkomsten, vennootschapsmandaten vanuit haar fiscale databanken en dus wel degelijk in staat is de fraudeurs van de slachtoffers te scheiden.

De gelijkwaardigheid eist dan minstens ook het respect van de vrouw die zich geëmancipeerd durft te noemen, de man ook op gelijke hoogte qua opvoeding te aanvaarden.

Het is vanuit dit opzicht dat de bilocatiewet duidelijk stelt, en daar lijkt de maatschappelijk werker mijns inziens zelfs met persoonlijke aansprakelijkheid de wet + haar wettelijke adviesfunctie te overtreden, dat ze in opdracht van een rechter bilocatie als standaard MOET aanvaarden, en de rechter vanuit het door hem/haar gevraagde advies expliciet moet adviseren of er vooral materiële of normbezwaren zijn die een bilocatieregeling expliciet zouden uitsluiten zodat zij haar eigen mening kan vormen en haar vonnis of kortgedingbeschikking kan motiveren zoals wettelijk verplicht waarom ze eventueel zou afwijken van de bilocatie:

In de praktijk gaat het om volgende zaken:

• Zwaar drankgebruik. Te staven met een medisch doktersattest.

• Drugsgebruik.

• Bewijzen van kinderverwaarlozing.

• Onmogelijkheid om in te staan voor de basisbehoeften van de opvoeding (kledij; verwarming; huisvesting; voeding), maar natuurlijk NIET te wijten aan de echtscheiding zelf, en op permanente wijze en niet een korte vlaag waarbij een van beide echtgenoten even in een depressie of zo terechtkomen

• Een job die iemand in de onmogelijkheid plaatst de kinderzorg naar behoren op te nemen

• Incest of mishandeling (met medisch attest of verklaring ERKENDE pscychiater of psycholoog, wet van 1992) of correctionele veroordeling wegens slagen en verwondingen

Tellen niet: Getuigenverslagen als die niet evenwichtig langs beide zijden in evenwicht gebeurden of als het personen betreft die duidelijk een band hebben met één van beide partijen alleen of de andere partij niet echt kunnen kennen en niettemin hun oordeel geven zonder verifieerbare feiten te benoemen [feitenrecht!] of zelfs een vermoeden van partijdigheid kunnen verbergen.

Ik heb dit soort zaken juridisch in detail kunnen nazien door mijn opleiding gerechtelijke expertise aan de Universiteit van Gent, inclusief de strafrechterlijke aspecten (waar ik 18/20 voor behaalde).

Het gelijkheidsbeginsel dat de vrouw bracht tot haar huidige positie, dient dus nu omgekeerd toegepast te worden voor de man die duidelijk bewust zijn keuze voor bilocatie kan laten gelden op elk moment van het geding, en dat enkel kan geweigerd worden op basis van een gemotiveerde uitspraak in de beschikking (kortgeding) of het vonnis (jeugdrechtbank, vrederechter, ten gronde).

1.3. Model dichtst bij duizenden jare oude gezin magische driehoek M-V-kind

Elke maatschappelijke wijziging brengt overgangsproblemen. Het klassieke model dat op hetzelfde moment ontstond als de monotheïstische godsdiensten, werd door de zoöloog Desmond Morris al in 1967 onderbouwd in zijn boek "De Naakte Aap" en op blz. 119 o.a. in detail wordt toegelicht. Ik citeer graag deze voor psychologen baanbrekende teksten, die nog steeds gelden als zeer hoog wetenschappelijk:

• "Het mechanisme voor het vormen van een band tussen de paren is niet volmaakt. Als er iets verkeerd gaat met de band tussen de paren, laaien de oude primatendrangen weer op. Voeg hierbij het feit dat een andere grote groep evolutionaire ontwikkeling van de naakte aap [nvdr: 'naakte aap' = de mens] de uitbreiding van zijn jeugdige nieuwsgierigheid tot in de volwassen fase is, en de situatie kan allicht gevaarlijk worden."

• "Het systeem was klaarblijkelijk ontworpen om te fungeren in een situatie waarin het vrouwtje een grote familie van op elkaar volgende kinderen voortbreng en het mannetje op jacht is met de andere mannetjes. Hoewel dit in principe is aangehouden, zijn er twee dingen veranderd."

• [Primo] Er is een tendens om het aantal nakomelingen kunstmatig te beperken. Dit betekent dat het vaste vrouwtje niet onder volledige ouderlijke druk staat en seksueel meer beschikbaar zal zijn tijdens de afwezigheid van haar mannetje."

• [Secundo] Er is ook een tendens dat veel vrouwtjes de jagende groep gaan vergezellen. Jagen is nu natuurlijk vervangen  door werken en de mannetjes die zich op hun dagelijkse werktocht begeven zullen waarschijnlijk ontdekken dat zij zich in heteroseksuele groepen bevinden in plaats van in die oude uitsluitend uit mannen bestaande gezelschappen. "

• "Dit betekent dat de band tussen de paren aan beide kanten onder spanning staat, en al te dikwijls gaat hij in die spanning ten onder (De Amerikaanse cijfers [nvdr - boek uit 1967] tonen aan, zoals reeds werd vermeld, dat 26 procent van de getrouwde vrouwtjes en 50 procent van de getrouwde mannetjes op veertigjarige leeftijd buitenechtelijke copulatie heeft gepleegd)."

Ik ga even verder uit zijn hoofdstuk 3 Grootbrengen op blz. 133:

• "De last van de ouderlijke zorg is voor de naakte aap zwaarder dan voor alle andere soorten die er op het ogenblik bestaan. De ouderlijke plichten kunnen elders even intensief worden nagekomen, maar nooit zo extensief. Voordat wij de betekenis van deze ontwikkeling onder de loep nemen, moeten we eerst de basisfeiten verzamelen."

En dan licht hij toe dat de menselijke baby totaal hulpbehoevend ter wereld komt. Nu wordt vermoed dat dit komt omdat het hoofd met onze hersenen te zwaar zou zijn en wij te vroeg geboren worden om door het geboortekanaal nog te kunnen. Zowel in zijn latere boeken als in de meeste wetenschappelijke psychologische doctoraten, krijgt men stilaan overeenkomst in het feit dat het kind in zijn hulpeloosheid eerst een stabiele ouder en zeer veel knuffels nodig heeft om een affectieve stabiliteit te verwerven in zijn eerste levensfase. Maar men komt ook tot de conclusie dat in een tweede fase, die waarin het kind meer en meer stappen zet en affectief loskomt van zijn ouders tot in extremis in de puberteit, ook moet leren omgaan met pijn en tegenslagen en niet via rilatine of concerta mag verdoofd worden of ontnomen worden. En dan gebeurt het hele bizarre: de pubers worden verliefd en beginnen terug aan het soms zelfs anale proces van eten in elkaars mond stoppen, van hetzelfde glas drinken met een vreemde, op dezelfde wijze als dieren dat doen die in grote groepen leven en met een territoriumproblematiek zitten met alle agressieve problemen die daarbij horen.  In het huwelijk verloopt de eerste fase vrij gelijkmatig, er wordt gepaard en er komen normaal kinderen, en dan begint de loskomingsfase opnieuw.  Als de ouders erin slagen elkaar los te laten en te respecteren, hoeft dit niet te gebeuren zoals hierboven, maar het is overduidelijk dat de voorspellingen van Desmond Morris in zijn toen ophefmakende boek van rond mijn geboortejaar bewaarheid worden.   De emotie wordt zeer belangrijk, en men veronderstelt nu dat het huwelijk moet gedragen worden op liefde en emoties. Vandaar dat het... niet meer standhoudt en men de ene partner snel voor een andere inruilt. Men is, zoals in de consumptiemaatschappij, niet tevreden, en bij de eerste kwade dagen, kijkt men of het gras niet echt groener is aan de ander kant en de echtgenoten kiezen NIET voor de kinderen, maar kiezen... egoïstisch voor zichzelf en hun eigen leven. Wie hen gelooft dat ze het uit kinderliefde doen, is meestal erg zelfingenomen in de meeste normale scheidingsgevallen of ziet over het hoofd dat die partner in kwestie zichzelf beter vindt dan de partner die ze... oorspronkelijk zelf gekozen hebben! Een nederigheid en de stelling dat ze dan misschien zelf wel een slechte smaak hadden, zou al een beter vertrekpunt zijn in dezer.

De man heeft intussen wel geleerd voor zichzelf te zorgen, hoewel de vrouwen dat dan weer moeilijk kunnen toegeven.

Besluit: Het nieuwe model is te jong, om het duizenden jaren oude model spectaculair aan de kant te schuiven als 'fout'. Een kind van een van de geslachten dient te weten dat het gemaakt werd in een daad van liefde, en dat het twee ouders heeft die misschien wel gelijkwaardig maar totaal niet gelijk aan elkaar zijn. Een meisje met een sterke vader, heeft later meer succes op een geslaagd huwelijk, alleen al vanuit het feit dat het van jongsaf leerde dat een man zijn eigen maniakale trekjes heeft. Een zoon met een sterke, onbaatzuchtige moeder, heeft een grotere kans op een geslaagd huwelijk, omdat hij vertrouwen heeft in de vrouw waar hij mee trouwt, en niet bij de geringste twijfel het huwelijk zal verlaten omdat hij weet dat zijn nieuwe vrouw ook voor zijn kinderen wellicht probeert een onbaatzuchtige moeder te zijn. 

Kinderen die door één ouder worden opgevoed, vertrekken op puberale leeftijd met een wantrouwen tegenover de andere soort, tenzij je echt zou kunnen veronderstellen dat die ene partner de hele tijd met liefde over de andere partner zou vertellen om dat geloof in stand te houden als ware het een onbestaand sprookje terwijl de feiten van de alleenstaande ouder het relaas op zich al ongeloofwaardig maken.

Op http://www.2huizen.be/filmpjes.html kreeg ik van de maatsch. werkster de link waarbij men de wel wil luisteren naar de kinderen, maar de beslissingsbevoegdheid bij de ouders legt. Men haalt positieve voorbeelden aan, maar vermeldt vooral dingen die goed werken, als een vader die als positief wordt voorgesteld omdat hij zijn kind vroeger brengt om... televisie te kijken. De vader die dat niet toestaat zou dus een slechterik zijn??? Eigenlijk is de vader die niets doet, dan zeker de beste en neemt hij in elk geval geen risico voor de immer negatieve emotionele aanvallen van vrouwen die het emotionele als hun privé terrein beschouwen? Relevanter ware of veel kinderen nog hun ouders samen willen of niet, of ze toestaan dat er een nieuwe relatie mag komen. In de meeste gevallen is duidelijk dat de kinderen, net zoals hun ouders, bij de ander... op de eerste plaats willen komen.  Hen invallen is mooi, maar niets is mooier dan een koppel dat zich niet laat uitspelen door hen, omdat het kind enkel via zelfdiscipline en niet via medicatie op zijn eigen poten moet leren staan en los moet komen van zijn ouders om zich later... te binden aan een vreemde meisje of jongen.

1.4. Respect, en de nieuwe 'trend' emotie

In het burgerlijk wetboek, zelfs in het gedeelte dat van de 200-jaar oude Codex Napoli komt, staat maar één artikel voor dat de relatie tussen ouders en kinderen bepaalt in titel IX Ouderlijk gezag, art. 371 'respect':

• "Artikel 371. Een kind en zijn ouders zijn op elke leeftijd aan elkaar respect verschuldigd."

• "Artikel 372. Een kind blijft onder het gezag van zijn ouders tot aan zijn meerderjarigheid of zijn ontvoogding."

Nergens, maar ook nergens, is er ook bij deze relatie (net zomin als bij het huwelijk) sprake van liefde, of zelfs van een emotionele band. Alle pogingen ten spijts om dit in wetten op te nemen, zou het bijzonder stom zijn wetgeving te laten afhangen van de vluchtige chemische reacties die emoties zijn in de menselijke lichamen van zowel jongere als volwassene.  Eeuwige verliefdheid bestaat niet en hevige passie wordt meestal aangevuld met hevige ruzies. Zakelijke huwelijken zijn veel monotoner maar veel stabieler.

En respect is niet afdwingbaar. Het kan als voorbeeld worden gegeven, maar een gevangenisstraf om respect af te dwingen heeft meestal het omgekeerde effect. In de puberteit merk je dit nog veel sterker, maar ook tussen de gehuwden zelf, geldt de oude Suske-en-wiske zin "daar alleen kan liefde leven, daar alleen is 't leven goed, waar men stil en ongedwongen, alles voor elkander doet".

Ik vernam meteen van de maatschappelijke werker dat zij in verband met mijn 14-jarige dochter, tegen de bilocatieregeling was.  Zeer grof, vond ik. Dit leek de herhaling van de blunder bij rechter Pieters die in haar beschikking letterlijk stelt, dat de relatie tussen zoon en vader zeer moeilijk zou zijn. Daar de zoon in al zijn getuigenissen haarscherp stelt dat hij zich al die jaren emotioneel misbruikt voelt door zijn moeder, en door haar toedoen 10 jaren gedrogeerd werd met rilatine + concerta in de hoogste doses zonder dat er zelfs ADHD werd vastgesteld bij hem, is dit moeilijk hard te maken.  De maatschappelijke werker wil dan ook een toestand NU op maken, zonder na te denken, dat kinderen meestal de voor hen voordeligste ouder kiezen.

Respect kan niet afgedwongen worden, maar bilocatie wel tot op zekere hoogte (tip: als uw kinderen geweld gebruiken, zal de politie niet beletten dat ze toch bij de ene ouder blijven, dwang op persoon dient via een rechter te verlopen, ook die procedure maakte ik mee op 28/08/2010 maar de rechter Vervaecke verbood het op verstandige wijze toen hij merkte dat daarvoor al geeld was gebruikt door mijn echtgenote met woonstinbraak bij de vader in poging ze te kidnappen).

Waarom bilocatie met of zonder emotie en komen ze hier niet in conflict met elkaar:

Wel, omdat het kind mathematisch en objectief in procenten moet duidelijk gemaakt worden dat elke ouder 50% van zijn ouderschap aan de andere ouder moet afstaan, en daar NIET meer mag in tussenkomen daar ze niet meer samenwonen. 

In het clipje hierboven kun je afleiden dat inderdaad een van de grootste problemen niet altijd de hoederegeling is, maar het achterhouden van de kinderen, en dat de zwaarste emotionele momenten dikwijls de wisselmomenten zijn (ouders kunnen zich dit niet voorstellen, want een kind relativeert zijn/haar gevoelens niet zo en liegt dus veel minder op dat vlak dan volwassenen).

Bovendien wordt het zo lastiger gemaakt voor de ouders en zullen zij ook meer inspanningen moeten doen dan minder. Nu lijkt het 'comfort van de ouders' immers cruciaal. Er is ook geen reden om de schoolkeuze te wijzigen van voor de feitelijke scheiding, de ouder moet zich maar schikken naar het kind of onderhandelen met de andere ouder i.p.v. hatelijk commanderen.

Op korte termijn, zal men misschien geneigd zijn het gemak te kiezen, maar een duidelijke stellingname van bilocatieregeling, zorgt er ook voor dat een maatschappelijk werker niet de huzarenbeslissing moet nemen om te stellen dat één ouder beter zou zijn dan de andere, want daar komt het op neer bij een afwijking. Echte psychologen zullen zich met hun lange ervaring er trouwens serieus voor behoeden om zo'n beslissing te nemen, zeker omdat zij weten dat tijdelijke toestanden heel anders zijn dan een beslissing over langere termijn. Het kopen van een kind is een contractuele verbintenis die bindend is voor beide ouders...

En last but not least, in dit kader van respect, of zelfs emotie, zal een bilocatieregeling dus niet alleen de koppige ouders maar ook het kind zekerheid geven, maar zal zelf een respect ontwikkelen voor de ouder die het meeste inspanningen doet.

En de koppige ouder zal, eveneens respect vormen tegenover de andere geslachtspartner, daar de vader immers meer moeder zal moeten spelen en de moeder meer vader zal moeten spelen in elk hun week, wat het respect voor elkaars eigenheid zeker niet ten slechte zal komen.

Tot slot zal naar de maatschappij een bilocatieregeling vanuit het gerecht haar imagoschade omvormen in een vernieuwd respect, zeker ten aanzien van bepaalde vrouwelijke rechters die nogal erg kortzichtig en tegen de wetgeving in maar op seksistische en zelfs mannenhatende wijze de eigen ruiten van geloofwaardigheid en van de emancipatie van de vrouw insmeten en op die wijze zelfs de komst van de Islam met burka's en sluiers onbewust promoten.

1.5. Omgekeerde of niet-redenering: Wat indien geen bilocatie?

Het hoort in een wetenschappelijke benadering altijd thuis, om eens de negatieve bewijsvoering ten berde te brengen.

What if we do not...?

Wel, dat is niet moeilijk, want de huidige situatie is immers zo!

Nog voor de vader de emotionele klap kan verwerken van het verlies van een geliefde die haar liefde in haat omdraait, gaat de vrouw meestal weglopen met de kinderen.

Gerechtelijk wil de meer en meer vrouwelijke rechter, die eigenlijk zeer onrechtvaardige daad van de moeder niet als fout beschouwen, en krijgt hij de gerechtelijke beslissing als extra bevestiging als een slag in zijn gezicht of als een dolk in zijn rug als volgt:

• Primo, de vader krijgt minder zijn kinderen en dit wordt door moeder en door gerecht uitgespeeld als zou hij minderwaardig zijn. In werkelijkheid staat dit zelfs letterlijk in besluiten, beschikkingen terwijl de vrouwelijke partij dit uit in werkelijkheid om emotionele redenen vanuit een zelfoverschattend ego of zelfs vanuit haatredenen eist.

Als de vrouw dit tegen de wens van de man wil, kan daar toch GEEN extra finciele compensatie staan, tenzij EERST de schuld komt vast te staan (in kortgeding draait men de Europese rechten van de mens om: mijn schuld mocht niet ter sprake komen terwijl ten gronde mijn onschuld na vijf jaar onomstotelijk en zelfs door de kroongetuige mijn zoon zelf en de hoogste belastingsinstanties qua inkomen bewezen werd).

• Wat merken we: Secundo wordt de man NOGMAALS en zelfs echt exponentieel gestraft (ja, zie mijn 6 maand vootwaardelijk en wangedrag correctionele rechters in deze die nochtans letterlijk motiveren de man te willen 'corrigeren' qua gedrag) met een nog zwaarder onderhoudsgeld. Niet iedereen is zo sterk en beheerst als ik (uit gezin van elf kinderen, dat is pas sociale opvoeding tussen 7 broers en drie zussen en zo'n moeder, dat is pas een onbaatzuchtige moeder die doeken ververste i.p.v. de luxe pampers die ik gebruikte bij mijn kinderen) en dus leidt tot dikwijls tot het 'flippen' van de man, passionele drama's, opgeblazen woningen, opzettelijke branden of zelfs die auto van die Kongolees in Brussel die omwille van onbetaalbaar onderhoudsgeld zijn auto met vier kinderen in brand stak.

• Meer nog, dit leidt tertio  tot een gigantische haat van dit soort mannen op grote schaal waarbij vrouwen zich naar een rol aan de haard herleiden (verleden) of zoals vermeld naar een Burka-toekomst waarin de vrouw terug als minderwaardig zal worden beschouwd omwille van het misbruik dat ze op dit moment maakt van haar emancipatie. Zelf kwam deze gedachte  mij pas voor het eerst op op 09/09/09 in de Kortrijkse correctionele rechtbank mat 3 vrouwen als rechter/griffier/OM en enkel vrouwelijke advocaten toen ze mij veroordeelden om in elkaar geslagen te worden op 18 meter van de perceelsgrens toen ze met 5 man/vrouw op 16/08/09 onder het oog van mijn oudste zoon hem en zijn jongste zus probeerden te kidnappen!

Met andere woorden, bij de niet-bilocatie, leiden we onze maatschappij terug van emancipatie naar demancipatie of naar de middeleeuwen terug.  Dan kunnen we omgekeerd meteen stellen dat de man sterke is dan de vrouw, daar hij per definitie als agressieveling wordt beschouwd en dit zelfs zonder de feiten te beoordelen en puur vanuit de emotionele buik van de aanwezige vrouwen en het idealisme dat ik als beginnende vader ook foutief had: de pijnloze opvoeding van kinderen in alleen maar pure liefde... zonder enige rationele stabiliteitsgaranties zoals die waarin een man gewoon tevreden is van zijn vrouw en omgekeerd, maar die laat staan voor de eerste de beste betere.

In dezelfde niet-veronderstelling, zetten we terug ook de poort wagenwijd open voor mannen die alleen hard werken en vrouwen die parttime werken zonder carrièremogelijkheden omdat zo alle beste kansen terug naar de mannen moeten gaan.

In dezelfde niet-veronderstelling, zetten we terug ook de poort wagenwijd open voor gigantische alimentatievergoedingen, en het veroordelen van mannen tot levenslange dwangarbeid en schaft men onrechtstreeks het huwelijk af, want welke vader zal dan nog zijn zoon aanraden te trouwen en een financieel risico te nemen dat hoger ligt dan spelen op de beurs of zelfstandige te worden in de huidige omstandigheden?

In dezelfde niet-veronderstelling, zetten we terug ook de poort wagenwijd open voor manipulaties van de kinderen op elke leeftijd door vooral de moeder omdat die een genetisch natuurlijk emotioneel voordeel heeft (een kind heeft medelijden met de moeder, tot ze ontdekt dat die dat zodanig misbruikt en dan is het ook definitief voorbij met de moederband, komt gigantisch veel meer voor dan vroeger, ook een duidelijke indicatie), en zou het gerecht in die zin overbelasten dat elke rechter om de drie jaar een nieuw sociaal onderzoek mag bevelen naar de nieuwe omstandigheden waarin de kinderen 'emotioneel hun zin of die van hun moeder of vader' zouden kunnen doordrijven...

Ook met de nieuwe gewijzigde wetgeving waar de uitkering geen indemnitair (levensstandaard) maar een alimentair (kostenvergoedend) karakter heeft, blijfven zowel bilocatieregeling en/of alimentatie eerder bedoeld, voor bewust thuiswerkende  vrouwen als mijn moeder van 11 kinderen, en niet voor fiere vrouwen die op eigen poten willen staan zonder man en stellen dat ze gewoon beter kunnen opvoeden, maar dat niet kunnen zonder het zaad en de centjes van een man.

1.6. Doctoraat 2008 Bénédicte GOUDARD: S.A.P. een medisch syndroom!

Onthutsend, maar op doctoraatsniveau en met copyright maar met toestemming van Docteur Bénédicte GOUDARD, kunt u hier op mijn website zeer gedetailleerd lezen over le Syndrome d'Aliénation Parentale of hoe het kan verlopen als een ouder van zijn kind gescheiden wordt, en dit voor beide partijen. Ter info, het boek is opgedragen "pour tous les enfants aliénés" + "pour tous les parents aliénés" In Nederland heeft men het begrip al psychisch meer aanvaard dan hier onder de term 'ouderafstotingssyndroom'.

Voor wie de Franse niet machtig is, vat ik de hele bundel meteen samen (ik doe dat altijd tegen de tijd: 6 uur nodig schat ik, of ik werk er naartoe).

• Blz. 12: Hoe langer de situatie [van scheiding ouder/kind] aansleept, hoe meer een ouder zich gekwetst (onvertaalbare hoogstaande Franse woordje maar zeer zuiver medisch woord lésé) voelt in zijn ouderschap en vervolgens hoe meer een gevoel van haat of weerwraak zal ontstaan (zoals nu, 2009-2010 bij mijn zoon Floris, die daar nu gelukkig in open sfeer met zijn vader leert mee omgaan en hem erop wijst dat het over zijn moeder blijft gaan ondanks de zeer erge dingen die ze vooral hem aandeed). Door dit gevoel van haat/behoefte tot wraak, zal het kind (de kinderen) meer en meer betrokken raken in het conflict, ofwel omdat het gesmeekt wordt daartoe (NVDR: emotionele chantage of bij financiële uitpersing van een zijde, wordt ook besproken op andere plaatsen in de doctoraatsthesis), ofwel omdat het hoedanook indirect deelneemt in het proces. Als we dit in het kort samenvatten, komt het erop neer, dat hoe minder veilig een kind zich voelt, hoe groter het risico dat het zal vervreemden.  M.a.w. de ouders moeten zeer duidelijk een onderscheid maken tussen hun onenigheden (ruwe vertaling van 'leur dissensions') en hun ouderschap qua bescherming van het kind!

• Een zeer slechte rol hierin, is meestal ook in praktijk de ouders van een van beide ouders, en de mate waarin deze samen met de ouder in kwestie het kind manipuleren of emotioneel chanteren met informatie, die het eerst blindelings aanneemt, maar na verloop van tijd ofwel in vraag stelt, ofwel met een verkeerd beeld van een ouder raakt opgescheept en daardoor plots met zichzelf in conflict zal komen (wat zelfs tot zware criminaliteit of zware medische problemen kan leiden, maar meestal zijn kinderen vrij sterk, en blijft het eerder een psychisch dan een psycho-somatisch probleem). SAP vormt in die zin wel een probleem naar de bekwaamheid van kind om op volwassen leeftijd zelf een relatie aan te gaan versus kinderen die niet in deze vervreemdingsfase geraken (sociaal probleem dus).

• Ik vertaal de twee klassieke uitspraken die dit proces foutief versnellen: "Uw moeder is een slecht mens, want zij heeft ons verlaten!" en "Het is door je vader, dat ik zo lijd, ik ga een einde aan mijn leven maken."  Het is dus een misverstand te denken dat SAP zomaar voorkomt, want de ouders herschrijven meestal de geschiedenis van hun scheiding en worden almaar in een slechter daglicht geplaatst naargelang de situatie erger word. In België past het plaatje van de vader die zijn kinderen wordt afgenomen perfect in dit hoofdstuk! De vader vraagt een correctie en hoe minder hij gehoord wordt, hoe luider hij moet roepen en hoe extremer hij zich gaat opstellen, zonder dat het gerecht weet dat het zelf een vicieuze rol speelt in de vervreemding op deze wijze en eigenlijk zelf criminelen maakt i.p.v. 'correctioneel' optreedt (het woord 'vrederechter' is hier veel mooier op zijn plaats).

• De tijd speelt een zeer belangrijke rol in de vorming van een SAP (syndrome d'aliénation parentale). Soms duurt het 5, 10, 20 of zelfs meer jaren voor ze hun ouder opnieuw zien en soms ontploft de zaak dan (in alle mogelijke richtingen, in dit geval van de zoon tegen de moeder als explosie van 5 jaar leugens die nu ten volle en onontkenbaar door de volwassenheid van de zoon aan het licht komen, maar hetzelfde ontstaat reeds bij het jongste die echter in zichzelf gekeerd raakt omdat ze gewapender hand uit school werd gehaald door de moeder en nu met enorme angsten zit en in stilte droomt van op dezelfde leeftijd als haar broer weg te trekken van haar moeder).  Hier heeft het gerecht geen antwoord meer op, want meestal zijn de ouders moe-geprocedeerd dan. Het lijkt erop dat het proces echter blijft lopen, zolang de foute hypothesen uit het vervormde ouderverhaal elke dag versterkt worden en men eigenlijk in een waanwereld begint te leven waarbij het contact met de andere ouder afgestoten wordt uit schrik dat men zijn visie zou moeten 'herzien' en de andere ouder (meestal) geen monster was, maar men er een monster van gemaakt heeft. Het kernprobleem dat met de tijd vergroot, is 'un monde faussé' (een valse wereld).

• L'arrivée du SAP, komt op het moment wanneer drie zaken samengaan: primo een vals wereldbeeld, secundo de angst  die culmineert omdat een ouder door de ander emotioneel even ontspoort of in de hoek wordt gedreven en dat gedrag nog eens in een slecht daglicht wordt geplaatst door de andere ouder (en de advocaat), tertio de plicht die kinderen voelen om hun ouders loyaal te zijn (zelfs een mishandelende ouder, denk aan het speciale begrip 'loyautiteit' in de psychologie), waardoor ze moreel gedwongen zijn partij te kiezen i.p.v. aan de kant te blijven staan en dit door de andere reden op dat moment een keuze moet zijn voor de een OF de andere (zoals bij een sociaal onderzoek waarin men suggereert dat een kind 'beter' bij de andere ouder exclusief zou zijn, omdat de vader te slim is of onbegrepen, of een van beiden depressief of zelfmoordneigingen heeft en het gerecht nooit een risico wil lopen i.p.v. risico's te durven nemen en de kinderen over deze risico's gewoon te informeren in open dialoog waarbij dingen niet verdrongen maar net open besproken worden).v

• In hoofdstuk 3.4.1. vindt u zeer mooie schema's over de klassieke driehoek M-kind-V en wat er misloopt bij SAP. Vooral de vertrouwensbreuk heeft veel grotere gevolgen dan magistraten, andere betrokken derden of hulpverleners dikwijls beseffen.

• Er wordt ook met dank verwezen naar de intussen bij psychologen gekende Franse term 'inceste platonique' die door Dr. C. Eliacheff en Dr. N. Heinich gelanceerd werden in hun prachtwerk <Mère-Filles une relation à trois>.  Dit begrip komt trouwens oorspronkelijk ook van Aldo Naouri die het over 'l'inceste sans passage à l'acte' had.  De reden waarom deze doctor in haar doctoraat ook naar zo'n zeer gruwelijk begrip 'incest' grijpt, is  om de lezer wakker te schudden en te wijzen dat de psychische schade van een SAP even gruwelijk is. Volgens haar moet een dochter met het SAP-syndroom tegenover een vader zelfs grootdeels gelijklopend en even langdurig behandeld worden als een andere dochter die bijv. werkelijke incest met de vader moet verwerken (niet dezelfde dochter natuurlijk, maar het duidt de ernst van disfunctioneren aan voor beide meisjes op latere leeftijd). Ook het incestverhaal vanuit het Oedipus-complex duidt ze zeer goed aan in haar scriptie, maar dat moet u zelf maar eens lezen.

• In 3.4.2. worden de vervreemde ouders in types opgesplitst: De overbeschermende ouder, de wraakouder, de controlerende ouder, de 'betere' ouder met dubbel gezicht (slachtoffer met herschreven scheidingsrelaas; de betere opvoeder), en gaat men over naar de technieken van manipulatie van/op het kind. 

• Jammer is vervolgens dat ze niet voldoende diep ingaat op het onderdeel manipulatie door het saboteren van een ouder door gelimiteerd contact of zelfs sabotage van de activiteiten van de ander (zoals mijn jongste Stientje nu maandagavond, dinsdagavond, woensdagavond en donderdagavond in muziekschool, zangles, koor, ballet wordt gepland met het oog op het later mededelen "dat ze ingeburgerd is in Moorsele" terwijl ze altijd de wens uitdrukte in haar originele habitat te Bellegem te blijven en deze zomer zelfs daarvoor terug naar haar school wou en dit expliciet aan de gerechtsdeurwaarder en de aanwezige politie uitdrukte "omdat ze zich veiliger en minder angstig alsook vrijer voelt bij haar vader".  Dat wordt wel vermeld over de thesis heen, dat ook het kind haar originele situatie uit haar prille jeugd, gaat overbekrachtigen omdat ze zich toen veilig voelde en ook dat verkeerde proporties gaat toekennen. Getuige daarvan (wordt niet vermeld daarin, maar psychologen weten dit) is het extra belang dat ze hechten aan een knuffel, de extreme band die ze ontwikkelen met een huisdier, of zelfs geheimpjes als een voorwerp dat van een van de ouders is en dat ze moeten verbergen voor de ouder waar ze bij zijn omdat ze weten dat die daar boos zou voor worden en ze zich daardoor zelfs schuldig beginnen te voelen omdat ze geen weg kunnen met dat duaal gevoel).

• Op blz. 31 staat een werkelijk geniaal schema, dat elke maatschappelijk werker in zijn/haar bureau mag ophangen om haar professionaliteit dag bij dag te behouden en zich niet te veel te laten beïnvloeden door mooipraters (als ik, dat geef ik deemoedig toe) of emotionaliteit (de moeder in dit geval, die zelf echt gelooft in haar waanbeeld dat zij alleen goed voor het kind kan zorgen, maar verbergt dat ze dat NIET wil doen als er geen financiële vergoeding zou tegenover staan en zelfs niet toegeeft dat zij veel slechtere uren heeft en veel meer babysits en vakantiekampen moest organiseren en daarom ook vijf jaar bij haar moeder inwoonde en de oudste zoon ook voor de kinderen moest zorgen, tot de conflicten met het ouder wordende meisje ontstond en zij zelf ook baas wilde spelen en dat escaleerde zonder medeweten van de vader en waardoor het meisje ook met moederdag terug naar de moeder wou en daarna de moeder manipuleerde om bij haar te blijven, met als gevolg dat de andere twee kinderen in de zomer tot verrassing van de vader die altijd bilocatie blijft eisen, 100% bij de vader wilden blijven net omwille van de spanningen met zus, moeder en vooral grootmoeder). Het is zo belangrijk dat ik het hier ook invoeg, gelieve wel altijd bron te vermelden, maar het staat er links bovenaan op gedrukt:

• 

• Daarna gaat de schrijfster op zeer professionele wijze over depressies, meervoudig verlies van werk, fobische syndromen en achtervolgingswaanzin en ook - zeer zinvol - het probleem van een onmogelijk rouwproces (deuil impossible). Dat laatste is inderdaad verschrikkelijk en mag geplaatst worden naast wat ouders van een verdwenen kind meemaken, omdat ze weten dat hun kind nog in leven is, maar ze totaal niet weten of het kind van hen definitief zal vervreemden en op basis van welke manipulaties dit misschien allemaal gebeurt. De gevallen van reünies, of het geval met Floris na vijf jaar in mijn eigen geval, bieden mij hierin een praktijkervaring die ik - bizar genoeg - net te danken heb aan de blunder in kortgeding door de Kortrijkse rechter Pieters (gemanipuleerd door advocaat Jacques Tremmery, die van een waardeloos attest van een bevriende rouwtherapeute speciaal voor het kortgeding een volwaardig psychologisch verslag van Dokter Lut Celie maakte - het is overigens Lut Celie die het altijd heeft over eenduidigheid en veel kwaad berokkent in dezer, want het is psychologen al lang duidelijk dat tweeduidigheid als eeuwenoudmodel met twee ouders van verschillend geslacht veel normaler is in onze intussen wat overbevolkte dierenwereld). Ik zal en mailtje zenden naar Lut Celie met dit verslag, want ze weigert nog steeds op vraag van Floris Van Belle ZELF (mijn zoon) haar twijfelachtig verslag in te trekken, en dus zal ze met hem daarvoor nog jaren in wantrouwen moeten voor de rekening en alle negatieve publiciteit daarrond moeten dragen (mijn correctionele klacht tegen haar werd geseponeerd door het feit dat het parket bevestigde dat de advocaat haar de titel van psychologe gaf en het attest ook promoveerde met een kwalificatie in alle besluiten na elkaar als psychologisch verslag = schriftvervalsing waarover de tuchtkamer in Kortrijk zich niet wou uitspreken, en dat ik zal voorleggen in beroep aan de tuchtkamer te Gent omdat dit niet ongestraft mag gebeuren of minstens tot een blaam moet lijden zodat geen enkele advocaat het nog riskeert de waarheid te manipuleren en de rechter bewust negatief te beïnvloeden).

• Op blz. 39 moet u het verhaal eens lezen van het kind dat verklaart dat zijn vader zijn grootvader vermoord heeft en het antwoord van de moeder op het einde... Grappig, maar eigenlijk zeer ernstig maar veel couranter dan men denkt!

• Na het emotionele misbruik en de vicieuze cirkel gaat de schrijfster dan over naar hoofdstuk 3.5. Conséquences sur l'enfant

• Ik soms de gevolgen op van een kind dat uit zo'n situatie komt met één ouder (gebaseerd op een grootschalig Amerikaans onderzoek waar ze doorheen de thesis regelmatig naar verwijst):  Relatiebreuken, problemen met intieme relaties (wantrouwen?), zelfbeheersingsproblemen (NVDR: ik verwijs naar de combinatie met rilatine/concerta om dat in de jeugd te beperken, maar dat dan dubbel explodeert bij volwassenheid volgens apotheker-informaticus Fernand Haesbrouck die als in een van de grootste en beste Belgische psychiatrische instellingen werkt), conflicten in persoonlijke relaties, slaap- en voedingsproblemen en andere psychosomatische kwalen, vatbaarheid voor afhankelijkheid (drugsproblemen) en psychoses, zeer ernstige problemen met autoriteiten of enige andere vorm van gezag (vooral kinderen opgevoed door de moeder en vervreemd van een vaderfiguur, een niet genetische vader wordt door een kind trouwens al in aanvang niet meer als vervangende gezagspersoon aanvaard op dezelfde wijze als een hond nooit onderdanig wordt aan een nieuwe baas) en last but not least de ongezonde en gevaarlijke gewoonte om te denken het recht te hebben zonder reden in colère te mogen uitbarsten en zonder daar verantwoording te moeten afleggen.

• Over de schoonouders zwijg ik maar en leest u zelf. De 'gruwelijke sprookjes' van stiefouders indachtig die praktijk blijken te zijn en versterkende factor in dit vervreemdingssyndroom...

• Er wordt dan weer gemilder in hoofdstuk 3.7.2. waarin de doctorandus de lezer het onderscheid leert maken tussen SAP en gewonere 'misbruiksitutaties'. Daar stelt ze zeer duidelijk dat haar stelling niet de ernst vermindert van situaties waarbij seksueel misbruik, mishandeling of het opzettelijk in gevaar brengen van kinderen (alleenlaten in huis terwijl ouder op de lappen gaat of 'weg' is door drugsdoses) en dat ze het hier niet over heeft.

• In 3.7.3. legt ze ook de nuance met een adolescentie-crisis, want de maatschappelijke verpleegster spreekt expliciet over een adolescentie-crisis bij mijn dochter, en wil ze net daarom bij de moeder onderbrengen. Flagrant verkeerd (ze vroeg de bewijzen, ik geef ze dus).  Ze duidt eraan dat vooral het niet aanvaarden van gezag bij de puberteitscrisis (de vader meestal) verward kan worden daarmee. Ze haalt een zeer mooi zinnetje aan die zo'n puberteit verraadt: "Laat mij gerust en geef mij de tijd. Ik zal het later wel zien of ik mijn vader terug wil zien, als ik er zin in heb."  Laat nu net dit het zinnetje zijn dat Marieke gebruikte en zo blijkt ze dus een heel normale meid te zijn als alle andere meisjes van haar leeftijd...

• 3.7.4. gaat over Le Piège du SAP (de valstrik) en ze start meteen met een zeer belangrijke opmerking: Het is NIET altijd de ouder die zijn ouderrecht verliest, die SAP-slachtoffer. In mijn ogen een normale opmerking, maar als ik het stuk hierboven herlees, is het misschien wel misleidend.  Het is echter inderdaad duidelijk dat bilocatie dient te vermijden dat een ouder SAP-slachtoffer wordt. Fysisch zou ik namelijk al vijf jaar een SAP-slachtoffer moeten zijn, maar ik heb mij nooit zo gevoeld. Het enige praktische probleem dat ik namelijk heb, is dat ik financieel kapot gemaakt ben, maar mijn echtgenote heeft altijd gelijk gehad toen ze zei "dat mijn probleem was, dat ik nooit problemen had" omdat ik in mijn keiharde opvoeding tussen elf kinderen nooit het woord probleem zelfs aangeleerd heb omdat altijd alles moest opgelost worden, dan wel aanvaard zoals het was als je het niet kon oplossen en problemen dus opgelost worden voor je beseft dat er een 'probleem' is. Maar dat is een mentale toestand, die niet beschreven wordt. Ik moet dus misschien ook duidelijk zijn, dat de moeder en haar+mijn zoon Floris nu reeds beiden een SAP-slachtoffer zijn door hun ontkenning van één ouder en dit duidelijk door gebrek aan respect voor de gelijkwaardigheid en het ontbreken van bilocatie.  Stientje is een slachtoffer van SAP in spe, zonder dat ik daarom beweer een glazen bol te hebben en te voorspellen hoe zij zal uitgroeien. Maar in mijn ogen is ook Marieke een potentieel SAS-slachtoffer die zich misschien binnen een paar jaar seksueel los op een relatie zal smijten en misschien vroegtijdig zwanger zal zijn (ze heeft zeer veel energie net zoals mijn moeder en mijzelf en dat uit zich volgens mij bij een vrouw op een andere wijze dan bij een man als ik die maniakaal studeert en sport). Lees dit zelf en oordeel situatie per situatie om vanuit dit prachtige proefschrift eventueel een risico-analyse doen (of misschien zal ik dit zelf nog doen in de toekomst).

• En dan punt 3.7.5., hou u vast en gelukkig geschreven door een vrouwelijke doctorandus: Un Syndrome Contesté, Essentiellement par les Féministes. Ik ga dit kort samenvatten, maar er is inderdaad een grote groep van feministen, niet in het minst in België, die stellen dat de mannen SAP in het leven zouden geroepen hebben om hun 'gelijk te halen'. Daarop gaat ze echter onmiddellijk in, dat uit de onderzoeken net blijkt dat vooral vrouwen slachtoffer worden van SAP, en bovendien daardoor net in veel dramatischere omstandigheden terechtkomen dan de mannen. In de onderzochte literatuur, halen gekende feministen vooral uit naar Gardner in deze en zelfs naar Freud.

• Op een ander vlak vindt ze dat SAP dan wel terecht 'gecontesteerd' (betwist) wordt. Ze verduidelijkt dat op het niveau van de meetbaarheid en het vaststellen van absolute parameters het op dit moment nog moeilijk is het syndroom correct af te bakenen. Het eerste onderzoek van Gardner in 2001 is echter nu al aangevuld met bijkomende onderzoeken, maar moet zeker nog verder worden aangevuld maar dat het debat verder open moet worden getrokken. De DSM-IV kritiek die ze zelf als medicus verder becommentarieert, volgt daarna om het psychopathologische domein beter te kunnen afbakenen qua SAP.

• Dan deel 4. Aandachtspunten versus SAP.

• Opgesomd stelt ze naeenvolgens dat primo een sociologisch fenomeen is (concreet bedoelt ze dat het niet zozeer een ziektebeeld is, maar een familiaal probleem) en bakent ze vervolgens de basismechanismen op.

• Eerste basismechanisme SAP is het syndroom van valse herinneringen - eigenlijk heeft iedere gezonde mens dit ook, maar zeer weinigen zijn zich bewust van de foutieve opslag in de hersenen van herinneringen, déjà-vus worden soms zelfs door wetenschappers ontkend als onzuiverheden van opslagmogelijkheid door het menselijke brein, dus laat staan dat de gewone emotionele mens dit doet;

• Als tweede basismechnisme noemt ze de 'zondebok-notie' - tenzij ik bouc émissaire foutief zou vertalen, maar ik vermoed van niet want ze verwijst naar René Girard die gekend is op dit vlak. René Girard bestudeerde volgens Wikipedia immers dat samenleven in de gemeenschap agressie meebrengt (hetgeen Desmond Morris bedoelt met territoriumgedrag), maar stelt dat men dan zeer gemakkelijk een zondebok zoekt om de groep terug tot sociale samenhang, sereniteit en standvastigheid te brengen.  Ik denk persoonlijk hierbij aan hoe de media leescijfers halen door te overdrijven in media-aandacht voor Dutroux, Kim De Gelder, Van Themsche en nu Janssens.  Zo'n zondebok zorgt ervoor dat een groep mensen ('het volk') in extremis haar woede gaat koelen of ook het publieke lynchen van een chauffeur en een onschuldige berijder die tegen een groep mensen inreed, zijn zo'n typische voorbeelden hiervan.  Ik denk dat dit mechanisme zeer sterk aanwezig is bij echtscheidingen, want ook in mijn geval, lijk ik persoonlijk als 'sterke man' plots de oorzaak van ook maar alles wat fout gaat bij de moeder van mijn kinderen en zelfs haar schoonmoeder waar ze inwoont. Dat was trouwens zelfs al aanwezig toen haar vader doodging twee jaren daarvoor, omdat ik in telefoons met haar schoonmoeder duidelijk hoorde dat ik soms als 'krankzinnig' beschreven werd, terwijl ik me net opzettelijk veel rustiger en minder leer-actief gedroeg dan de jaren daarvoor (ten koste van de kinderen en hun speelse leerervaringen, ja).  Zo'n zondebok-mechanisme werkt namelijk dikwijls een eindje, maar als blijkt dat die zondebok een zeer toffe mens is, gebeuren de gekste dingen. Soms wordt het kind dan zelfs afgestoten en vereenzelvigd en spreekt de moeder direct van 'de kinderen zijn beïnvloed door de vader', en daarin verklaarde mijn zoon dat hij gigantisch veel wraakgevoelens kreeg tegenover rechter Pieters toen die op een bepaald moment in haar verhoor haar liet ontvallen "dat ze in hem de stem van zijn vader hoorde".  Het is zeer kwalijk dat een kind continu opgelegd krijgt dat het niet zelf kan denken, en dat de vader of moeder hem alles zou influisteren. Zeker in de puberteit is er een drang om zelf alles te ontdekken en zou een kind zelfs opzettelijk onveilige dingen doen gewoon omwille van het feit dat de ouders het aanmanen tot voorzichtigheid (het wurgspelletje met de sjalen in België en Nederland wordt soms ook in die context gezien). Men dient dit zondebokmechanisme als dokter, psycholoog of zelfs gewoon als therapeut of CLB-medewerker en zeker als advocaat en magistraat te onderkennen en het expliciet tegen te werken, zoniet gedraagt men zich vrij primitief in dezer.

• Als derde mechanisme noemt ze het Stockholm-syndroom, dat de moeder ook als verwijt naar de vader en de zoon zond in de vakantie nadat de moeder de dochter Marieke van 14 al maanden achterhield, en de andere twee kinderen dan besloten in de vakantie bij de vader te willen blijven en het jongste zelfs van school wou veranderen, waarvan getuige deze (niet gemanipuleerde) foto op de website van zoon Floris.  Daarmee alludeerde ze dat de twee kinderen begonnen houden van hun vader omdat deze ze kidnapte, terwijl de dochter zich dan niet zou hechten aan de moeder omdat deze ze al langer bij zich hield. De medicus-doctorante omschrijft echter glashelder de juiste kenmerken van het Stockholm-syndroom: angst, de aanwezigheid van kleine attenties van de misbruiker versus zijn slachtoffer, het isolement en gevangenneming in een gegeven situatie. Stientje ging echter naar school en vroeg de politie, de juffrouw en uiteindelijk zelfs de tussengekomen gerechtsdeurwaarder en zijn syndicus persoonlijk tot bijstand (ja, de kinderen kunnen soms hoogbegaafd genoemd worden, maar dit is specifiek aan de vadersituatie te koppelen die van kleinsaf gigantisch speels-leerzaam omgaat met al zijn leerlingen, ook die 152 leerlingen van het VTI waar hij bijvoorbeeld in 2006 aan lesgaf of waar hij nu schaatslessen of bijscholing aan geeft en hij doceert zelfs moeilijke wiskunde-onderwerpen bij voorkeur aan kinderen die leerproblemen hebben). Volgens Drs. Bénédicte Goudard is het inderdaad zo dat moeders soms hun kinderen zeer zwaar belasten omdat deze na een tijd geen weg meer kunnen met hun positieve indrukken versus hun vaderfiguur uit angst dat ze daarmee ook hun liefde van hun moeder zouden verliezen, en ze nu eenmaal gevangen gehouden worden omdat hun mening niet van tel is in België versus de vader, die per definitie door vermelde feminisme als gewelddadig en onkundig in verzorging en opvoeding wordt beschouwd.  Als er een moeder is die kan zorgen voor de kinderen, vergeet men dat deze dikwijls een normale man heeft die ook even goed voor de kinderen kan zorgen, en vervalt men in een primitieve reactie dat 'als de moeder goed is, de kinderen daarbij moeten zijn'.  Dat is compleet fout, want in dit geval zijn de kinderen elke examenperiode achtergehouden en wisten de kinderen zelfs niet meer wanneer ze hun vader zouden zien. Al de PV"'s van de man worden genegeerd, de PV's van de vrouw die een huilbui demonstreert, wordt als zeer ernstig beschouwd en als ze dan nog paniek zaait dat de man met de kinderen alleen weg is, willen ze geen risico nemen voor het geval het een  pedofiel zou zijn of dat hij zou flippen, gewoon net omdat hij zeer zelfstandig is en daardoor als 'gevaarlijk voorkomt' omdat hij niet onderdanig aan het gezag lijkt, terwijl hij net zichzelf meer dan de vrouw onder controle heeft.

• Als vierde mechanisme, noemt ze het syndroom van Münchausen. Ik verwijs naar deze wikipedia-link waarin het syndroom een gemakkelijkere naam krijgt als het 'nagebootste stoornis' (waarbij het kind of de moeder zichzelf verwondingen toebrengt). In dit geval was het zo, dat de vrouw op 16/08/2009 bij inbraak in de woning boven de kinderen sprak, en dat de man ze na het gesprek in de normale politionele houdgreep (man deed zijn legerdienst als RP = regimentspolitie) onder toezicht van de zoon naar beneden deed, omdat hij meteen zei tegen haar dat ze in staat zou zijn om van de trap te springen met voorbedachten rade en te zeggen dat ze zwaar geslagen zou zijn, wat ook blijkt uit haar politionele verklaring die compleet strijdig met die van de zoon is (trouwens ze brak in in de woning, nadat twee zware mannen op de man op 18 meter diep in de oprit waren gesprongen en de vrouw binnenbrak langs de zijkant van de woning en de man toch ontsnapte en de deuren gewoon sloot en zelfs niet wist dat de vrouw binnengedrongen was tot de schoonmoeder vroeg of hij zijn vrouw terug naar buiten wilde laten omdat die binnen opgesloten zat en teken deed dat ze niet meer naar buiten kon. Het is overduidelijk dat het hier over bewuste manipulatie gaat.  In oktober 2009 zelfs, laat de moeder de twee meisjes zelfs opnieuw tweemaal de vrijdagmiddag zelf ziek worden (het jongste zelf met een doktersbriefje dat enkel spreekt op de vrijdag, maar nog wordt het kind de zaterdag niet gelost) en wordt het meisje Marieke zelfs om 15h in Spes Nostra ziek, belt ze vanuit de bureau van de directeur naar de moeder, die daar 2 minuten later staat, terwijl het 15 minuten rijden is...  Zowel het jongste meisje getuigde zelfs dat 'ze niet dufde te kuchen, omdat anders de moeder haar achterhield om naar de papa te gaan omdat ze ziek was'.  Deze veinzingen zijn ernstig te noemen, omdat ze het pad effenen voor een later SAP met alle gevolgen van dien voor de maturiteit en eventueel gezagsontkenningen of omgekeeerd depressies die daaruit volgen op volwassen leeftijd.

• 4.2.5. kan ik niet letterlijk vertalen, maar het gaat over 'la folie à deux' waarbij ze toelicht dat de waanzin die in het hoofd van een van de ouders heerst, zich verspreid over haar omgeving. Misschien kan ik het concreter toelichten omdat ikzelf vernam van de kinderen "dat ik mijn medicatie tegen krankzinnigheid niet wou nemen" en dit later hoorde van de schoonmoeder, en bij de kidnapping ook de neven en de zus van de schoonmoeder vertelden dat ik 'krankzinnig' zou zijn.  Men vergeet dat iedere mens in groep altijd aan een minimale collectieve hysterie leidt, zodra er iets verteld wordt (u kent wel de testen van een dramatische gebeurtenis die je moet doorfluisteren in een grote groep, zeker als je tijd tussen de overdrachten plaatst, waarbij op het einde altijd zeer veel doden lijken gevallen te zijn in zeer erge omstandigheden) en samen met het mechnisme van de zondebok of het zwarte schaap in het achterhoofd moet u eens een paar rechtszaken bijwonen in kortgeding over scheidingsproblematiek. Als je de advocaten moet geloven, zijn bijna alle mannen in een echtscheiding pedofielen, gewelddadige maffiosie, criminele oplichters en zwartwerkers van formaat, haatdragend, spammers tot in de derde graad, hebben ze zelfmoordneigingen en moordplannen tegelijk, en ook in mijn eigen kortgeding is het taalgebruik niet gering als ze spreken over het feit dat de relatie met mijn zoon onmogelijk is (en zitten ze wel serieus met problemen nu blijkt dat de zoon het omgekeerde verklaart als Lut Celie in haar verslag dat als rouwtherapeute zelfs niet eens MAG dienen voor een zaak omwille van primo haar betrokkenheid en secundo het ontbreken van elke erkenning als psychotherapeute daar ze zelfs een omhooggevallen ziekenverzorgster is van opleiding en behoort bij de extreme feministes hierboven vermeld door Drs. Bénédicte Goudard in haar promotie tot doctorandus).

• Als zesde mechanisme draagt 4.2.6. de eigenaardige titel 'un peu de complexité' waarbij ze verwijst naar de Amerikaanse Dr. Kelly en Johnston, die het concept "emmêlement, connivence" zouden prediken. Met de vertaling "verwarring, medeplichtigheid" raakte ik er niet, maar met google vond ik hun originele kritiek op PAS (SAP in het Engels) en voegde ik dit integraal bij in het Engels op deze link,  Het komt er in dezer eigenlijk op neer, dat de schrijfster verwittigt dat het soms moeilijk is zich te differentiëren van familieleden. Een kind moet zich ontwikkelen tot een autonome mens maar moet tegelijkertijd bij zijn/haar familie blijven horen (mag niet uitgestoten worden, zie ook uitgebreid in de Naakte Aap, 1967, Desmond Morris). Het concept van 'vermenging' (entremêlement, ik denk dat de schrijfster hier een typfout maakte en verwarring/emmêlement bedoelde op blz. 55) komt veel sterker voor bij een (v)echtscheiding, omdat een ouder in het proces geminimaliseerd wordt (in mijn geval de vader door de moeder). Wellicht bedoelt ze dit zesde stukje, dat wat onafgewerkt lijkt (of mijn Franse taalkennis is hier ontoereikend), vooral om aan te duiden dat er een hele reeks gradaties is die kan voorkomen maar dat het kind met een verwarring komt te zitten waardoor er een negatieve beïnvloeding is die zowel psychisch, psycho-somatisch als zuiver medisch vaststelbaar is, maar dat men duidelijk moet rekening houden met het feit dat het vooral over problemen gaat die over de generaties heen gaat, daar het over een familiaal aanpassingsprobleem gaat dat zich elke generatie kan herhalen.

• Stuk 5. gaat dan over de professionele benadering en sla ik over in dit bestek omdat ze voor psychologen en medici bedoeld is (herkennen; gradatie bepalen; doorverwijzen indien nodig; verschillen Frankrijk en andere landen en eventueel verschil in aanpak; toekomstvisie; rol van de arts; snelle diagnosemethode;

• De snelle diagnosemethode bevat wel een aantal vragen die van belang zijn voor de Sociale werkers of de magistraten die hiermee ook gericht vragen kunnen stellen (sinds de hervorming van 2007 bestaat dit interactief debat in aanvulling op een pleidooi en wordt deze werkwijze misschien extra wenselijk bij discussie over de bilocatieregeling sinds de zoveelste hervormingspoging van het gerecht?). Ik neem ze over na elkaar: "Beschrijf je vader. Wat denk je over zijn familie?" "Beschrijf je moeder. Wat denk je over haar familie?" "Zie je je andere ouder? Hoe dikwijls? Periodiciteit? Zo niet, waarom. Verhindert je andere je ouder die te zien?" "Waarom wil je niet je vader/moeder zien of haat je hem/haar?" "Verplicht je vader je dingen te doen die je niet leuk vindt?" "Verplicht je moeder je dingen te doen die je niet leuk vindt" [nvdr: let op, een goede ouder legt dingen op en leert de kinderen discipline, respect voor politioneel en schoolgezag en dat niet alles zomaar kan wat ze willen!]   En dan letterlijk deze "Tu rejettes ton papa (ou ta maman), mais alors pourquoi veux tu qu’il continue à payer pour s’occuper de vous ? (notion d’exploitation du parent-cible)" dus "Je verwerpt je vader (of moeder, maar dat is hier onwaarschijnlijk), maar waarom wil je dan dat hij verder betaalt om zorg te dragen voor jullie?" Deze laatste zin is wellicht taboe in Belgium (zeg me niet dat hier geen taboes zijn)!  "Quoteer je vader op 20" "Quoteer je moeder op 20" en als je dan bij de laatste vraag voor een van beide de score 0/20, krijgt, dan weet je meteen. Ik nam de proef op de som en de score was 4/20 voor de moeder en 14/20 voor de vader.  Dat laatste lijkt mij overdreven, maar hij verbetert zelfs naar 15/20. Als ik mijn ouders moet quoteren, zou ik durven stellen dat ik voor beiden 20/20 zou geven maar ik quoteer dan op ouderschap en vooral omwille van hun feit dat ze het lef hadden 11 kinderen ter wereld te brengen, want ik ben wellicht te wetenschappelijk om dit als een emotionele score te behandelen, daar de opvoeding zeer streng was en ik geleerd ben dat je om te werken of 's morgens uit je bed te raken eigenlijk geen emotie nodig hebt. Ik zie trouwens sinds mijn doodservaring iedereen graag omdat ik vermoed dat iedereen wel zijn best doet als je hem die kans geeft en ik alle mensen 100% vertrouw tot ze het tegendeel bewijzen.

• In hoofdstuk 6. komt ze aan de conclusie die onverbiddelijk is. Als een ouder in de situatie komt dat hij uitgestoten wordt van zijn vaderschap of moederschap, dient hij zeer van nabij gevolgd te worden zowel vanuit medisch oogpunt, psychisch oogpunt maar ook vanuit maatschappelijk oogpunt (kan een gevaar betekenen op termijn als het uit de hand loopt).  Veel beter dan te behandelen is het natuurlijk te voorkomen, en dient vermeden te worden dat mensen in zo'n uitgestoten situatie terechtkomen.  Bovendien stelt ze dat in de huidige tijden van nieuw samengestelde zinnen, PAS (we mogen niet zeggen PAS of op zijn Engels SAP-syndroom want de S staat voor syndroom, maar in het Nederlands mag u wel zeggen ouderverstotingssyndroom hoewel ik daar nog geen afkortingen voor vindt), net de impuls moet zijn om het ouderschap te herdefiniëren.  Ze maant echter aan om niet te ver te gaan in de illusie van 'kinder-rechten' om het omgekeerde te bekomen van wat wenselijk is.  De laatste zin is dan ook boekmakend, en vertaal ik niet uit respect voor de schrijfster, die hiermee mijns inziens een meesterwerkje afleverde:

• "Dans un monde où la loi de la jungle prévaut, les abus de pouvoir sont généralisés, et les blessures personnelles majeures, relever le défi de la prévention du SAP est une gageure. Mais le médecin n'est-il pas avant tout un philantrope qui croit en l'homme et son évolution?"

• Eigenlijk zou ik hierna de slotzin ook willen voegen van De Naakte Aap uit 1967 en ik kan het dan ook niet laten:

• "Natuurlijk zijn wij gedragsopportunisten, maar er gelden ernstige beperkingen voor de vorm die ons opportunisme aan kan nemen. Door in dit boek onze biologische eigenschappen te benadrukken, heb ik getracht de aard van deze beperkingen aan te tonen. Door ze duidelijk te onderkennen en ons eraan te onderwerpen, zullen we een veel grotere kans hebben om voort te bestaan. Dit impliceert niet een naïef 'terug naar de natuur'. Het betekent gewoon dat wij onze intelligente, opportunistische vooruitgang moeten aanpassen aan onze fundamentele gedragseisen. We moeten ons meer in kwaliteit dan alleen maar in kwantiteit ontwikkelen. Als we dat doen, kunnen wij voortgaan met op dramatische en opwindende wijze technologische vorderingen te maken zonder onze evolutionaire erfenis te verloochenen. Als we dat niet doen, zullen onze onderdrukte biologische aandrangen steeds verder stijgen, tot de dijk het begeeft en het geheel van ons ingewikkelde bestaan met de stroom wordt meegesleurd."

1.6. Conclusie: bilocatie, ja-ja-ja-, tenzij zwaarwichtige feiten

Er kan mijns inziens niet getornd worden aan de volgorde en de bezwaren die leidden tot de bilocatiewet. Op zich heeft men geen nieuwe wetten nodig en waren er zelfs geen wijzigingen nodig, maar wat duidelijk wel nodig is, is het bewustzijn op alle niveaus en een korte termijn herscholing van zowel maatschappelijke assistenten, justitiehuizen, CLB-medewekers en magistraten en advocaten, dat niet de emotie een rol speelt bij opvoeding, maar een eenvoudige startpunt dat de bilocatieregeling is om duidelijkheid te verschaffen en de misbruiken (die er altijd zullen zijn) te beperken.

Mijn advies naar sociale onderzoeken (dat ik nog zal bijstellen, als ik de andere dossiers in detail kan bekijken in Brugge, en andere provincies), is vooral dat ze zich richten op primo de omgeving en de inspanningen die de ouders zich getroosten (als beider ouders hun best doen, is er niet eens een discussie nodig over bilocatieregeling en moet de hoogmoed afgelegd worden door de partner die meent 'nog beter' te zijn). Dat ze zich secundo ook richten op de energie die rechtstreeks in verband staat met de emotionele toestand van de ouder en van daaruit naar het kind. Iemand die veel energie heeft, heeft zelden veel problemen in zijn leven, of ziet er weinig maar lost ze op voor ze problemen vormen. Een partner die een emotionele tegenslag heeft, kan misschien beter eens een maand verlof nemen zonder kinderen om tot rust te komen daarentegen, maar dit moet dan zeer sterk beperkt worden in de tijd, want ook deze methode stopt de partner dikwijls dieper in de put i.p.v. eruit. En tot slot, adviseer ik de feitelijke omstandigheden als hygiëne van de toiletten zonder te overdrijven (scheidende ouders zijn armer, men gaat niet dood van wat vuiligheid of een koudere living, integendeel, onderzoeken bewijzen ook daar het omgekeerde als de sfeer maar goed is en er geen geweld is of ouders die languit in bed liggen of er niet uit raken, al dan niet dronken).

Als emotie van belang is, maar dat betwijfel ik als je de deontologie bekijkt van een maatschappelijke werker die niet mag meegaan in het drama van de cliënt, dan kun je eventueel stellen dat bij een sociaal onderzoek, eerst tips kunnen worden gegeven om de bilocatie te bevorderen zoals assistentie met advies qua kuisen, tijdsregeling, financiële tussenkomsten, OCMW-adressen en telefoonnummers bezorgen en dat op het belang gewezen wordt van de tijdelijke opvoedingstaak waartoe ouders zich dienen te contracteren op straffe van het afnemen van kinderen.

En als een ouder full time het ouderschap vraagt of zegt dat een kind beter bij hem is...

dan moet altijd de eerste reactie zijn:

Zou het kind dan niet beter bij de andere ouder zijn als die hier zo'n vet gedacht over zichzelf heeft?????

-----------

Mail uw opmerkingen of volgens u essentiële aanpassingen naar: info@logocom.be of info@vb.be

Misschien is de link naar http://www.ipt-forensics.com/journal/volume5/j5_2_8.htm wat dat betreft ook magisch en kan ze tellen als psychologisch inzicht. Ze is ook duidelijk gelezen door Drs. Bénédicte GOUDARD hierboven.

-----------

2. Concrete motivatie tot bilocatie in mijn geval

Ik geef eerst een noodzakelijke schets van de situatie en dan de bilocatienoodzaak per kind, zowel in 2004 als nu 2010 als voor later:

2.1. Situatieschets + ontstaan gerechtelijk drama

Vijf jaar miserie tussen 11/11/2004 en nu 2010 zijn omgekeerd misschien net het allergrootste pro-bilocatiebewijs in België geworden. Hier ziet men namelijk wat er kan gebeuren als bilocatie door een rechter van de kaart geveegd wordt, met het ouderafstotingssyndroom op kop, of nee, aan de staart eigenlijk. De advocate Martine Van Elslander (die zich niet hield aan de afgesproken 2000 EUR maximaal die ik van mijn moeder moest lenen, maar al snel 5000 EUR vroeg) geloofde in de rechtheid van het recht (900 EUR bij een bewezen netto inkomen van 1200 EUR en vertelde mij dat dit kortgeding volgens haar in Beroep niet kon bevestigd worden omdat het pure waanzin was.  Maar ze zag over het hoofd dat rechters ook menselijke personen zijn en nog minder boekhouders zijn en dat de rechter in kwestie het verschil niet snapte tussen een buitengewone uitgave van van de vrouw van 10.000 EUR via ontvangsten versus via kaskrediet [net alsof een auto die via autolening aangekocht werd, rechtstreeks uit inkomen zou komen]. Omdat ze niet genoeg verdiende aan het dossier, of uit onwetendheid, zag ook ik te laat dat zij als advocate concreet had moeten antwoorden op de vraag van de rechter hoe de vrouw die 10.000 EUR in het laatste jaar 2004 had uitgegeven, en ze dat héél gewoon met dit bankuittreksel uit het door beide echtgenoten bij de geboorte van Stientje getekende kaskrediet kon uitleggen: Het verschil tussen 31/12/2003 en 31/12/2004 toont een evolutie van -12.186,35 EUR in krediet en kwam dus NIET uit fictieve beroepsinkomenst). Maar hier ging het van kwaad tot erger en de gerechtelijke molen begon blunder op blunder op te stapelen:

• Deze tijdelijk kortgedingbeschikking van 24/03/2005 kreeg zogezegd kracht van gewijsde (onmogelijk, want het spreekt zelf van fictief inkomen en belastingen zelf weerlegden dit als nieuw feit; attest over slechte relatie zoon-vader bleek compleet vervalst door de advocaat en dit werd bevestigd door het parket zelf als nieuw feit), terwijl tekstuele analyse alleen al toont dat de rechter op zich al verwijst  naar de buitengewone levensstandaard van de vrouw die ze wellicht zo gepland had met haar advocaat terwijl levensstandaard behouden mag blijven door de echtgenoot die de echtscheiding bekomt en zo WEL de schuldvraag ter sprake brengt terwijl ze gelijktijdig meldt dat die geen rol speelt in kortgeding (dus zeggen ze dat ik fictief mocht gedagvaard worden). Dat het geen kracht van gewijsde heeft, werd trouwens in deze opleiding van Gandaius waarin zelfs Oplinus Stefaan zelf uit Gent ingeschreven staat op de eerste bladzijden, duidelijk toegelicht: kijk naar blz.

• 

• Bovendien bevat het kortgeding een correctionele betichting van 512% van zwarte inkomsten en wordt dit niet bewezen. Integendeel, de belastingen bewijzen nadien het omgekeerde: dat de aangifte van gelijk inkomen van AJ 2005 IJ 2004 wel degelijk correct is en in de tabel hieronder juist werd getaxeerd. Dit nieuwe feit blijft het gerecht halsstarrig ontkennen. Ik citeer ook uit de bijscholing van Gandaius van de rechters zelf:

• 

• 512% zwart i.p.v. in puntje 53 50% zwart en dan NOG ZONDER BEWIJS (en een bekentenis van de echtgenote bij de taxatie van ambtswege "dat de advocaat dit enkel deed om onderhoudsgeld te bekomen, want zelfs zonder schuldvraag is er geen alimentatie als er een gelijk inkomen is bij beide echtgenoten, zeker omdat het inkomen onder de 1400 EUR is er dus geen alimentatie meer kan berekend worden op zo'n laag inkomen (en rekening houdend met de hypotheek die moest gedeeld worden over beide echtgenoten geeft alle berekeningssoftware, met deze van Jacques Tremmery zelf voorop in zijn boek/Excel-cd hier meer dan 322 EUR te betalen AAN DE MAN terwijl die man in zijn eigen pleidooi 1100 EUR vraagt en 900 EUR krijgt !!!

• Een waanzinnige financiele Excel boordtabel met AL onze inkomsten van huwelijk tot 2009 vind je uitgewerkt op deze link. Kijk vooral naar het drama in de kolom man 'netto minus hypotheekaflossing' versus 'vrouw + kinderbijslag'

Ik vat de kerntabell daaruit samen hieronder:

• Toelichting 1: Tot 11/11/2004 waarbij vrouw (zelf!) woning verliet met complete inboedel en werkelijk alles voor zich opeiste, wordt voor het netto inkomen man en vrouw gerekend met helft van hypotheek ten laste en helft van kinderbijslag bruikbaar.

• Toelichting 2: Vanaf 2005 is het dan de 'werkelijke' toestand die rechter Pieters gecreëerd heeft, maar dan nog exclusief de transfert van 900 EUR die ze ook bepaalt in haar tijdelijke (ahum) beschikking (waarvan 400 EUR voor de vrouw alleen, snappe wie kan!)

In grafiekvorm misschien nog sprekender:

• Deze tabel schetst de absolute waanzin EXCLUSIEF 900 EUR alimentatie (waarvan 400 EUR voor de vrouw, die ZELF het huis verlaat, een vals psychologisch attest laat manipuleren tot een echt met een fictieve 'slechte band met de zoon' en altijd al een gelijkwaardig inkomen had aan dat van de man). Nu begrijpt u wellicht waarom u in dit artikel kunt lezen dat Davo ondanks alle informatie ze hebben, slechts een miniem deeltje kunnen incasseren van de gigantische achterstand (beeldt u in dat de achterstal van 57.000 EUR voor de man ECHT is en niet kan ongedaan gemaakt worden, levenslang 100% beslaglegging op 100% inkomen dus gedwongen zelfstandig te blijven of compleet in de illegaliteit terecht komen; heeft intussen sociale bijdragen al 2 X kwijtgescholden gekregen maar heeft nog 8000 EUR achterstand daarin; afgesloten van elektriciteit en gas omdat teruggave belastingen van 2000 EUR voor Electrabel bestemd was maar in beslaggenomen werd; kan zijn lening bij zijn moeder niet aflossen en die kan niet blijven lenen want die heeft 11 kinderen...)  Mooi hé, die (d)emancipatie die niet eens rekening houdt met de wet dat maximaal 1/3de van het netto inkomen naar alimentatie mag, en dat hier geen alimentatie mag, want dat de echtgenoot 100% foutvrij is (een vaderlijke opvoeding geven en kiezen voor opvoeding i.p.v. veel geld verdienen is geen fout, integendeel).

• De situatie ontspoort verder door de bijkomende wet, dat uitzonderlijk deze onderhoudsgelden uitvoerbaar zijn ZONDER proces ten gronde, en iets later wordt volledig roerend beslag gelegd in de woning van de man, waarbij ze nogmaals bevestigen dat heel de inboedel geplunderd was door de vrouw, tot en met de lusters, vuilcontainer en het ondergoed van de man zelf. Maar, ze vinden nog zijn lichte vrachtwagen Vito met 210.000 km op de teller.  De rechter van koophandel bij het derdenverzet als zelfstandige, vraagt letterlijk aan Maaike Tremmery of het de bedoeling is 'deze man kapot te maken, want dat iedereen weet dat bij een echtscheiding armer wordt' en ze antwoordt als een echte feministe: "U kunt deze beslissing niet tegenhouden, want alles boven 100.000 BEF [nvdr: ja, spreekt nog in BEF] mag wettelijk in beslag genomen worden bij een zelfstandige".  Als ik haar vervolgens vraag: en als ik een occasie koop, gaat u die opnieuw in beslag nemen, antwoordt zij beestachtig "ja, zolang u niet betaalt".  De rechterj mompelt door zijn tanden dat er nog andere formules bestaan waarbij men geen eigenaar is, en ik antwoord dat ik dat weet want dat ik boekhouder ben, maar dat leasing meestal een uiting van armoede is omdat het betekent dat je zelfs de BTW niet kunt voorfinancieren en geen voorschot kunt betalen. 

• Omdat de vader een zeer rationeel iemand is die nooit boos wordt, lukt het de moeder niet echt de kinderen tegen hun vader op te zetten, maar ze houdt ze wel continu achter bij het minste kuchje en zelfs de politie doet niets (kan ook niets doen, denk ik, want er was geen gevaar voor de kinderen). De politie vraagt wel altijd verantwoording omdat de moeder hen wijsmaakt dat man psychologisch ontspoord en dat leidt tot een van de strafste herinneringen uit mijn leven, die waarin ik de eerste Belg word die kan BEWIJZEN dat ik psychologisch perfect in orde ben (ja, omgekeerde wereld), en wat wellicht meespeelde in het feit dat eerste voorzitter Serge Hoebeke de fakkel moest doorgeven voor zijn mandaat in de rechtbank te Kortrijk nadat hij in de moedwillige manipulaties van de moeder met haar advocaten liep en een zeer stom eenzijdig verzoekschrift uitschreef dat ik probleemloos kon vernietigen met zeer harde feiten die het omgekeerde bewezen: zie http://www.logocom.be/iq/psychologisch-gestoord/index.htm.

Toch beschrijf ik even hoe dit loopt, omdat het hier gaat over de invloed die het heeft op de kinderen die GEEN bilocatie kregen.

• In december 2005 gaat Marieke naar het justitiehuis om te vernemen wat ze kan doen om bilocatie te krijgen, ze zaagt er al een jaar achter, en is totaal NIET tevreden met af en toe haar ijzersterke speel- en leerpapa te zien. Zij adviseren (foutief?) dat ze een verzoekschrift bij de jeugdrechter kan indienen als ze dat per se wil. De andere twee kinderen willen dat ook, maar zeggen dat ze 'bang zijn voor de reactie van hun moeder'.

• Op dit advies belt Marieke uiteindelijk in januari 2006 belt Marieke nogmaals vanop de zetel in de living uit Bellegem met de gsm handenvrij open naar de moeder om bilocatie te vragen. Nadat de moeder eerst zegt dat de rechter dat zo beslist heeft, zegt Marieke dat zij en papa dat toch zelf kunnen beslissen. Daarna zegt de moeder dat de vader psychisch gestoord is, een vuilaard en niet kan zorgen voor hen [zie thesis, het allerslechtste wat je kunt doen met een fout is dit soort dingen continu te vertellen aan je kinderen als je niet het risico wil lopen op hogere leeftijd compleet verlaten te worden door datzelfde kind]. En ze zegt meteen "Je bent opgestookt door je vader". Op dit hoogtepunt van de on-communicatie komt het jongste Stientje op de zetel gesprongen en roept: "Moeke?" waarop zij dolblij lijkt dat het gesprek kan afgewend worden en repliceert met "Ja, kindje?"  Zonder dat een van ons de kans krijgt te bekomen zegt ze: "10 keer bij papa en 3 keer bij moeke".  Een ontploffing volgt en opnieuw wordt gezegd dat de vader de kinderen opstookt...

• Marieke wordt bij thuiskomen zowel verwend als gestraft, want geen van de kinderen wordt nog meegeleverd daarna, geen enkel weekend. Na rustige PV's maakt de vader op 01/03/2006 de dubbele lievelingsmenu klaar (bloemkool met kaassaus + ribbetjes) omdat de Krokus begint en hij ervan overtuigd is dat de moeder het nu niet zal durven. Alles voor de vuilnisbak, want 's nachts komt een gerechtsdeurwaarder een eenzijdig verzoekschrift in de bus stoppen (zonder tegenspraak dus) dat de vader psychologisch ontspoord is en hij zelfs een seksueel delict met het jongste van drie jaar had en hij dus verboden moest worden om met kinderen om te gaan. U leest het zelf daar. Omdat ik het wetboek mooi bestudeerd had, en wist wat ALLE mogelijke grove fouten waren die de beruchte advocaat bij zijn cliënten inroept (los van elke werkelijkheid, enkel voor zijn ereloon duidelijk als procent op alimentatiegelden), had ik met het jaar ervoor zeer grondig volledig psychologisch laten doorlichten door drie verschillend psychologen en psychiaters (uitermate leerzaam, hoewel ik het eerst met tegenzin deed, en daar is ook mijn droom ontstaan om zelf nog o.a. klinisch psycholoog en zoöloog als Desmond Morris te worden). Ik stap met dit verzoekschrift naar hen en zij zijn zo woedend dat een simpele advocaat zich de titel van psycholoog toeëigent, dat zij zonder twijfel een attest opmaken over mijn zeer goede geestestoestand (echte psychologen doen dat normaal NOOIT, omdat ze weten dat je bijna iedereen het mes op de keel kunt zetten en niet kunt voorspellen hoe iemand in extreme omstandigheden reageert). Daarnaast ontploft ook Bellegem en maken alle geburen attesten op om de kinderen terug te krijgen, en hoewel het eenzijdig verzoekschrift in 1 dag kon, duurt het meer dan 2 maanden om de kinderen terug te zien (zie dit gedicht). Beeldt u echter in, wat dit voor effect kan hebben (het doctoraat van ouderverlatingssyndroom in het achterhoofd) omdat een van haar mooiste herinneringen met haar vader MISbruikt wordt om haar vader opnieuw af te nemen of als een verschrikkelijk iemand voor te stellen.  Pikant detail: Marieke en ik houden in het geheim in deze periode contact, en we wisselen zelfs ons hangertje rond onze nek uit, waardoor het later uitkomt en ze weer gestraft wordt door oma en moeder... Ook pikant: een van de redenen in het verzoekschrift is de vader die de kinderen bedreigt mee te nemen op 24/12/2010 zijnde een weekend... dat de kinderen BIJ HEM moesten zijn en de moeder ze de vrijdag al weggehaald had van school. Zie dit krantenartikel van Het Nieuwsblad van 26/12/2005 trouwens.

• Elk examenweekend PV's voor achterhouden van kinderen. Hoestje van Stientje en ook die wordt achtergehouden. Op advies van mijn moeder, zeg ik dan plots: "Alle drie of geen enkele", en er is eventjes beterschap daarna maar een man is sneller content en vooral geduldigder dan een vrouw wellicht.

• Intussen bekent de vrouw in een plechtig communiegeding (waarbij ze tot de kosten van haar eigen geding wordt veroordeeld) dat ze niet gezegd heeft dat Stientje moest plassen op de buik van haar vader en dat ook haar dagvaarding op grove fout gelogen was (dat de man geen moto van meer dan een miljoen heeft, maar het raar vond dat hij die moto van een klant mocht roderen en dat die zoveel vertrouwen in hem had - terwijl zij er geen meer had na de dood van haar vader in 2002). Maar de gerechtelijke molen draait, en Davo wordt ingeschakeld om de vrouw voorschotten te doen krijgen en zij spaart bewezen geld op verzekeringsspaarrekeningen van de kinderen (wat ze niet weet, is dat de bank dit ook houdt als borgstelling voor het gezamenlijke kaskrediet dat ze achterliet en op -12.500 EUR geblokkeerd staat, alsook voor de hypotheeklening geldt, banken zijn geen charitatieve instellingen), een schuld die op vandaag meer dan 57.000 EUR bedraagt en foutief is daar de zoon bij de vader inwoont en Davo dit niet aangepast heeft. 

• Een nieuwe prioriteit in correctioneel beschouwt de vaders die geen alimentatiegeld kunnen betalen zonder onderscheid als gangsters. Tussen grote drugdealers en zware criminelen krijgt deze 'normale' vader, gelove of gelove het niet, deze uitspraak waarin hij letterlijk beschouwd wordt als hebbende een crimineel en asociaal gedrag, ik citeer uit het beschikkende gedeelte:

• "De opgelegde bestraffing komt ook het Hof passend en afdoende voor om deze beklaagde te wijzen op de ernst van de door hem gepleegde feiten, om hem tot het besef te brengen dat zijn crimineel en asociaal gedrag niet kan getolereerd worden en ten einde hem ervan te weerhouden om in de toekomst nieuwe misdrijven te plegen. Het hof is de overtuiging toegedaan dat de opgelegde bestraffing op die wijze, zowel vanuit algemeen als vanuit repressieve en preventief oogpunt, in hoofde van de beklaagde VAN BELLE Jean Marc vokomen effect zal sorteren."

• En hier ontstaat een almaar grotere haat van de zoon, die na in normale huwelijkstijd een voorsprong van bijna twee jaar uitbouwde op zijn klasgenoten toch een jaar moet herdoen na een barslecht C-rapport hoewel hij de examens werd achtergehouden door de moeder 'om te studeren'. Intussen krijgt hij de zwaarste concertaverdoving krijgt die je kunt inbeelden: 54 mg (zie foto hieronder). De marktwaarde bij Univ- of Hogeschoolstudenten van dit doosje is al 300 EUR (je kunt gemakkelijk een dag en nacht doorstuderen zonder dat je het karakter moet hebben om wakker te blijven daarmee).

• 

• In april 2009 loopt het dan echt mis. De oudste zus pubert wat en krijgt problemen met de strengheid van de vader en zij voelt hem eerder als concurrent in aandacht aan (bijv. op de schaatsbaan kunnen vader en dochter nu beiden straffe kunstjes uithalen) en dwingt de moeder dwingt de oudste twee elk dezelfde door haar met Word gemaakte verklaring te tekenen (waar instaat dat er geen onderhoudsgeld wordt betaalt en dat ze niet kunnen studeren bij de vader terwijl ze ze achterhoudt tijdens de examens en almaar slechtere punten hebben) en start ze opnieuw een procedure om de kinderen ook de weekends dat ze ze af en toe wel brengt en in de vakanties volledig af te nemen. De dag voor moederkensdag, vraagt Marieke de niets vermoedende vader dat ze naar huis wil omdat het morgen moederkensdag is.  Hij belt de moeder op het werk, en is verrast dat de moeder meteen zegt dat hij 'ze' mag brengen. Vooral verrast dat het 'ze' is, want het ging enkel over Marieke.  Als hij terug bovenkomt, zit het jongste er echter ook bij en zegt ze dat 'ze ook naar moeke wil'.  Hij is verrast en gaat naar de kamer van Floris om die dan ook mee te geven (hij heeft liefst dat de kinderen altijd samen blijven, zie advies van de moeder van de vader die met haar 11 kinderen meer mensen- en opvoedkennis heeft dan wie dan ook), maar deze zegt dat hij niet mee wil en dat vader moet opletten want dat dit gepland is.  Hij schrikt en denkt in de auto om inderdaad een PV te laten maken om dit vast te stellen en rijdt langs de politie voor hij ze aflevert in het Revalidatiecentrum Overleie te Kortrijk waar zijn echtgenote een (volgens hem overigens zeer goede) psychomotorische therapeute is (vader en moeder hebben een gelijkwaardig diploma en leerden elkaarin het hoger onderwijs te Brugge overigens kennen; ook hun inkomen liep altijd gelijk op en de man had betere uren daar de vrouw de 'spitsuren' heeft voor behandeling van kinderen met leerstoornissen na schooluren, maar ook dat zag de rechter niet of wou ze niet zien als vrouw).  Bij het terug thuiskomen, blijkt de Ipod en heel wat materiaal gestolen te zijn door Marieke. Floris had gelijk: Elk weekend daarop weigert de moeder Marieke mee te geven met de klassieke drogredenen. Na een paar PV's geeft ze grif toe dat Marieke niet meer bij de vader wil zijn en dat ze zelf het recht in handen neemt.  Op 30 juni 2009 voor de deur te Bellegem gebeurt dan de eerste communicatie tussen man en vrouw, terwijl de buurman het hoort. Vader verwittigt haar dat als Marieke haar zin doet, de andere kinderen dan ook hun zin zouden kunnen doen, waarna ze opnieuw fulmineert in het bijzijn van Stientje en Floris dat hij een vuilaard is die het beddengoed niet ververst en vol luizen laat zitten, dat hij niet in staat is voor kinderen te zorgen, dat hij zot, dat hij niet wil werken en daarom niet wil betalen aan haar en plots zelfs dat ze er daarom persoonlijk voor zal zorgen dat hij effectief 'de bak in draait'.  Ook de gebuur krijgt een veeg uit de pan als die dichter komt en ze vraagt de man of hij hulp nodig heeft dat hij het niet alleen aan kan misschien?  Ze vertrekt.  De vader ontdekt hetzelfde weekend tijdens een zwembeurt dat Floris sociaal geen rekening houdt, en zegt hem dat ze even gewoon met de wagen zullen op reis gaan en slapen in de auto, want dat hij vindt dat ze beiden eens een 'Spartaanse opvoeding' nodig hebben. Zijn moeder schiet hem nog 1.000 EUR voor en ze gaan op reis. In het begin zijn er redelijk wat spanningen in zo'n ruimte kort bijeen, maar al snel begrijpt Floris zonder rilatine dat zijn vader hem sterker wil maken en terug openzetten voor alle wetenschappen, de natuur, respect voor anderen en de mens en zijn gevoelens in het algemeen.  Er wordt honderduit gepraat, gezongen, gelachen en soms ook geweend.  Het wordt een 10-landenreis en op 11/11/2009 vallen ze in zware panne in Andorra op een helling nadat ze op de hoogste Rodelbahn reden: embregage-schijf eraan en beide kinderen panikeren in het begin. De vader legt hen uit, dat hij nu het goede voorbeeld kan geven hoe zware problemen opgelost worden door helder na te denken en vooral te handelen. Er wordt gebeld naar Mercedes 24 h en er blijkt geen hulp mogelijk in Andorra. Maar er is mondvoorraad genoeg. Een takelwagen passeert, ook deze weigert absoluut hen te helpen. De vader denkt na en had in een laatste moment de wagen in versnelling laten staan op de helling op een bushalte, en hij belt de Guardia Civil om in gebroken Spaans met Frans erin te zeggen dat hij zal proberen 's nachts door Andorra-La-Veilla te rijden zonder versnellingen in eerste tot in Spanje en krijgt toestemming daarvoor.  Op de helling start hij rond 3 h de motor en ze rijden uiteindelijk zelfs door een rood licht in het dorpje naar de douane. Aan de douane, vraagt hij floris uit de wagen te springen (daar zijn bizar genoeg drie douanes na elkaar, wellicht fiscaal ook) en hij toont met gebaren dat de kabel kapot is en zijn embregageschijf niet werkt.  Ze begeleiden even en bellen nog, maar uiteindelijk laten ze de wagen doorrijden tot verbazing van een ander busje dat helemaal gecontroleerd werd bij de laatste douane.  Aan een heel klein tempo rijden ze 's nachts een heel eind door tot het eerst Spaanse dorpje om veiligheidshalve op een helling in het centrum terug te stoppen.  De dag erna wordt weer gebeld, blijkt dat hij nog 80 km verder moet zijn voor de Mercedes-verdeler in Berga.  De nacht erna wordt nog een spannende rit, maar omdat de vader ook met de camion van de vader van de vrouw reedt (bierhandelaar Flori Langedock, zie deze website ter nagedachtenis van hem), gaat hij met tussengas zonder koppeling verder en komt rond 5h 's morgens daar ook toe. Floris zegt meteen: "Nu hebben we een excuus om niet terug te moeten naar moeke!"  De politie wordt verwittigd en na nadenken geeft hij expliciet het voorstel aan de politie-agente "De kinderen blijven bij mij, en pas als ze de 30ste juni terug Marieke brengt zoals de beschikking stelt, komen de kinderen terug weer normaal naar haar ook".

• Grof, bij terugkomst ligt een kortgeding dat voorkwam... terwijl ze op reis waren en de politie op de hoogte werd gebracht. Omdat in de stukken staat dat de vader spoorloos was en de moeder + de politie niet wist waar ze waren (!), trekt Floris zelf naar de rechtbank en dreigt alles meteen aan Knack door te geven, waarna de magistrate hem vraagt te wachten tot de uitspraak daarmee.  In de uitspraak staat dat... het PV ontbreekt dat in de SMS vermeldt stond door de vader in de stukken en dat enkel de rechter uit kortgeding bevoegd was. 

• Op 30 juni wordt Marieke opnieuw achtergehouden. Stientje en Floris voelen zich intussen veel beter en vooral verrassend is dat hun angsten minder en minder worden. stientje was bijvoorbeeld voor elk geringste streepje op een koekje bang dat ze vergiftigd zou worden, en de moeder had ook verteld dat het drinkwater bij de vader uit de waterput kwam en giftig was. Beetje bij beetje toont de vader met zichzelf als voorbeeld dat zelfs een hondenbrok en gras eten helemaal niet schadelijk is, en legt uit hoe alles uit koolstof bestaat in verscheidene vormen en de basis vormt van elk plantaardig en dierlijk leven. Op 15/08/2009 gaan beiden naar politiezones Vlas en Grensleie om te melden dat zij NIET terugwillen naar de moeder en hun zus die intussen hen ook al eens bedreigd leek te hebben met een mes in een cholèrige bui.  Stientje wil meteen ook terug naar haar originele school van voor de scheiding (de moeder had alle kinderen al verschillende malen eenzijdig van school of van richting veranderd en vroeg nooit de mening aan de vader, maar zelfs PV's daarvoor worden gewoon genegeerd als je de boel niet op stelten zet en een brave vader bent die wacht op gerechtigheid).  Op 15/08/2009 gaat ze naar het politiekantoor om inzage van het PV van de vader en de kinderen, en dat krijgt ze niet, waarna ze de wachtkamer helemaal overhoop smijt in een cholère (vergetende dat er daar een camera hangt). Op 16/08/2009 wordt het heel erg.  De kinderen voelden zich veilig in hun originele gezinswoning die ze van kleinsaf kennen, en hadden vader laten beloven de buitendeuren gesloten te houden.  Omdat de vader ook nog moest werken, was hij net zijn bureau aan het kuisen op de oprit, toen plots twee wagens 6 meter ver voor het huis kwamen opgereden. De schoonmoeder kwam dichter en wou meteen binnenlopen, maar hij duwde ze achteruit, waarna hij onmiddellijk besprongen werd door hij dacht één man, maar dat bleken er twee te zijn omdat Floris dat kon zien van boven uit het venster.  Hij kon zich eventjes later bevrijden en sloot meteen de deuren af zoals beloofd.  Dit op liefst 18 meter diep van de perceelsgrens te Bellegem! De PV's van Floris kunt u hier lezen (met verklaringen over vroegere pogingen om ook al de kinderen af te nemen in 2005 en 2006). Heel pikant detail hierbij, als de vader met beide kinderen samen naar de politie te Kortrijk gaat op 16/08/2009 vraagt hij eerst aan hen ter bezighouding tijdens het wachten om de wachtzaal qua speelgoed en tijdschriften op te ruimen. Pas bij inzage van het correctionele dossier later zal ontdekt worden dat de twee kinderen de rommel... van hun eigen moeder opruimen.

• Intussen volhardt de vrouw in boosheid en na liefst twee gerechtelijke afwijzing, probeert ze nogmaals met de advocaat en weeral met gelogen informatie in een eenzijdig verzoekschrift te bekomen dat ze stientje en floris met een gerechtsdeurwaarder mag afhalen. Rechter Vervaeke leest de kortgedingbeschikking en tilt zeer zwaar aan de inbraak in de woning met geweld door de moeder en stemt daar niet in toe.

• De vrouw verzwijgt deze duidelijke afwijzing en gaat naar het gerechtsdeurwaarderskantoor Gerhanco dat normaal voor haar advocaat werkt, en deze gaat Stientje manu militari afhalen in haar originele school. Zie expliciete verklaring van de directrice van de school en het relaas op www.florisvanbelle.be  De vader dient meteen klacht in en legt de beslissing van rechter Vervaeke voor van 28/08/2009 waarin GEEN gerechtsdeurwaarder mocht optreden.

• De dochter Stientje blijft volharden en gaat terug naar haar originele school. Na een gesprek tussen de moeder en de directrice, belooft ze dan officieel te wachten tot een uitspraak in kortgeding dat de eerste blunder in kortgeding eindelijk zou moeten rechtzetten.  Nee, opnieuw volledige valsheid en het meisje wordt op 2 oktober opnieuw gekidnapt, waarop ze ook emotioneel getraumatiseerd wordt, en waarop ze dan continu opnieuw wordt achtergehouden door de moeder, zelfs nog voor er een uitspraak is.  Dat blijkt nu duidelijk uit de manier waarop ze plots terug volledig in zich terugtrekt, maar opnieuw wordt een zeer zware basis gelegd voor een SAP/PAS op termijn.

• Dochter Stientje had intussen voor de jeugdrechter haar verklaring van bilocatieregeling naar volledig bij de papa blijven veranderd, maar de jeugdrechter verklaart zich op laffe wijze terug onbevoegd. Pikant detail: Er wordt de vader zelfs een rechtsplegingsvergoeding aangerekend van 1200 EUR omdat hij dit expliciet op papier wil omdat in het eenzijdig verzoekschrift + het justitiehuis de kinderen adviseerde, en dat het hier om een vraag van de kinderen en NIET van de vader ging, maar geen kat die kinderen blijkbaar au serieu neemt.  Dit betekent concreet dat Serge Hoebeke in zijn eenzijdig verzoekschrift met de term "in afwachting van een uitspraak van de jeugdrechter" zelf ook het noorden kwijt was en dat ontontvankelijkheid of onbevoegdheid au fur et a mesure worden toegepast in dit soort rechtszaken.

Het betreft een sterke vader en een overbezorgde moeder, het betrof een prachtig huwelijk en de drie kinderen kregen hun eerste levensjaren zeer liefdevol van beide ouders, dus de kinderen zijn wellicht redelijk sterk, maar dit soort gerechtelijke nonsens zijn een schande voor een beschaafde samenleving waarin twee ouders via een gewone bilocatieregeling zonder alimentatiegelden omwille van bewezen gelijk inkomen moesten gekregen hebben. Het feitenrecht faalde, en als rechters niet de dapperheid hebben om gewoon deze blunder onmiddellijk te corrigeren, slaat het gerecht haar eigen ruiten in en zullen de kinderen dit zelf nog heel hun jeugd als traumatisch ervaren en hun geloof in het Belgische rechtssysteem volledig verloren zien.  Als er nu niet onmiddellijk tot bilocatieregeling wordt overgegaan en kwijtschelding van het onderhoudsgeld met terugwerkende kracht, wordt er immers een grote financiële puinhoop gecreëerd waarin niemand zich van enige schuld kan kwijten.

2.2. Waarom bilocatie voor de kinderen VAN BELLE

En nu de feitelijke reden zoals beloofd waarom bilocatie MOET in dezer, omdat de moeder niet ingaat op het verzoekschrift tot verzoening, maar haatdragend blijft en op 01/02/2010 zelfs opnieuw klacht bij de politie indient met naam "Verhoor klacht omgangsrecht" op werkelijk ziekelijke wijze.

Dus concrete motivatie bilocatieregeling zonder onderhoudsgeld. Domiciliebehoud voor Floris op Bellegem, domicilie en schoolkeuze voor Stientje te Bellegem (op haar eigen vraag, start was zeer goed), domicilie en schoolkeuze voor Marieke te Moorsele.

2.2.1. Bilocatieregeling zonder onderhoudsgeld voor Stientje

Stientje is geboren 28/07/2001 en groeide op te Bellegem. Ze ging naar de peutertuin te Bellegem en heeft zeer mooie herinneringen waar ze zich aan optrekt en voelt zich ook het allerveiligst in haar huis te Bellegem.  Doordat ze jong is, heeft ze ook liefst de speelruimte die haar daar eigen is en ook de hond Elgos heeft haar dikwijls geholpen in de moeilijke toestand.  Haar relatie met haar zus Marieke loopt sinds mei 2009 meer en meer mank, en ze werd door de moeder in Moorsele ingeschreven voor elke weekdag van maandag- tot en met donderdagavond in Moorsele in activiteiten i.p.v. dat de moeder voor haar zorgt.

Stientje haalde bijvoorbeeld in de vakantie op dat zij zich nog haarscherp herinnert hoe ze op 11/11/2004, de dag dat de moeder met drie camions en 7 man heel het huis leeghaalde, tegen haar papa zei voor dat die ging werken naar Brugge dat "hij niet mocht gaan werken en bij haar moest blijven."

Wellicht speelt het een rol dat Stientje wiegedoodverschijnselen had toen ze zeer klein was, en de vader ze in diverse panieksituaties door de moeder altijd rustig terughaalde.  De vader is een psychisch onverstoorbare man (ja, dat is zowel positief als negatief te noemen) en gaat zeer professioneel om met de angstpsychosen die het kind opliep bij de moeder.  De moeder diende namelijk PV's dat ze niet achterop de moto mocht zitten bij haar vader na de scheiding, dat ze giftig putwater zou drinken bij de vader, dat het beddengoed niet hygiënisch zou zijn, dat ze verplicht werd om te plassen op de buik van de vader, en het kind is voldoende intelligent om in te schatten dat zij op deze leeftijd meer steun heeft aan een vader die nooit zaagt noch klaagt en altijd laaiend enthousiast door het leven gaat, dan bij de moeder te zijn waar ze gigantisch veel televisie kijkt als vlucht. Het sociaal onderzoek faalt overigens in dezer door niet na te gaan wat het uurbestedingspatroon is bij vader en moeder, als ik zo eerlijk mag zijn om op te merken.

Het kind was samen met de drie andere kinderen liefst vijf jaren lang in een kleinere woning met de grootmoeder en ook nu nog moet het kind vele dagen bij de grootmoeder blijven tot de moeder het komt afhalen, terwijl het bij de vader zelfs mee kan gaan naar zijn zelfstandige klanten wanneer nodig.

De moeder werkt al sinds 1990 in het revalidatiecentrum van Kortrijk en doet daar de spitsuren dus de uren NA de schooluren, inclusief elke zaterdagmorgen. Gezien het feit van achterhouden van de kinderen, eenzijdige schoolveranderingen, dient de rechtspraak gevolgd te worden van het hof van beroep te Gent en kan onmogelijk de moeder beloond worden voor dit gedrag.

Om dit kind rustig op haar plooi te laten komen en een normale stabiliteit te bezorgen, is het zeer wenselijk dat het kind Stientje terug haar domicilie te Bellegem krijgt EN vooral naar haar school te Bellegem gaat, er een volwaardige bilocatieregeling komt waarbij het de wiskundige zekerheid heeft dat het elke vrijdag afwisselend van ouder van school afgehaald en dat elke ouder verder de opvoeding verzorgt op zijn wijze zonder dat enige moeienis naar elkaar nodig is.  De domicilie dient gemakshalve bij de vader te worden geplaatst op vraag van het kind en omdat de moeder zeer ernstig misbruik maakte en onterecht de domicilie wijzigde op 11/11/2004 zonder opgave van een gegronde reden [in de dagvaarding staat achteraan duidelijk zelf dat ze geen akkoord kon bereiken over 1200 EUR onderhoudsgeld bij EOT en dat ZIJ een rustigere omgeving nodig had en er is een bekentenis dat ook het punt van de moto nooit zo door haar gezegd werd en ook de leugen omtrent het verplichte plassen op de buik van vader staat letterlijk als schriftbekentenis opgetekend, wat trouwens wel een zeer positief effect heeft op Stientje daar de vader mededeelde dat ze de moeder op dit vlak nu tenminste eerlijk terug toegeeft dat zij tot rust wou komen en dit dus als een afgesloten zaak kan beschouwd worden zonder verwijten van enige kant]. Voor wie twijfelt, de foto op www.florisvanbelle.be is NIET getruceerd en niet afgedwongen door enige emotionele chantage van vaders kant uit, getuigenis van de directrice van de school, maar ook de wijkagente Hilde verantwoordelijk voor Bellegem en alle geburen uit Bellegem kunnen dit onverbloemd getuigen.

Omgekeerd is niet 100% plaatsing bij de vader nodig, omdat de vader ook nog zijn werk en inkomen naar behoren moet kunnen doen, en hij geen vervreemding wenst en het nodige respect eist naar de moeder toe, maar duidelijk het signaal naar de moeder wil zenden dat ze niet meer moet denken dat zij beter kan opvoeden dan de vader, dat een vrouw dat alleen anders doet.

Medisch kan de vader overigens niets kwalijk genomen worden, want dit is een gevolg van een ontsteking op de rug van Stientje toen hij ze in de vakantie van 2005 kreeg, die hij zelf liet verzorgen op de juiste wijze.

De enige correcte beslissing is dan ook de wettelijke. Zowel voor het heden, met terugwerkende kracht wat betreft kwijtschelding alimentatie omwille van bewezen gelijk inkomen vader en moeder i.p.v. fictief inkomen van 6000 EUR netto per maand (zou fraude betekenen van 512% terwijl rechtspraak uitwijst dat 50% kan op voorwaarde dat daar heel concrete aanwijzingen voor zijn met namen waar die inkomsten zouden bekomen zijn, of vennootschapsconstructies en het ging hier over een eenvoudige eenmanszaak zonder personeel).

2.2.2. Bilocatieregeling zonder onderhoudsgeld voor Marieke

Hoewel Marieke lijkt gekozen te hebben voor verblijf bij de moeder, wordt ook door de maatschappelijk werkster meteen gesteld, dat Mariek in haar puberteit zit.  Het is intussen wetenschappelijk duidelijk vastgesteld, dat gemiddeld genomen een moeder zeer goed voor kleine baby's kan zorgen, maar dat vaders veel beter scoren naar het afdwingen van respect voor gezag en dat ook in NSG's (nieuw samengestelde gezinnen) de vader dikwijls door de moeder wordt ingeroepen "stel jij eens rap orde op zaken". Het staat nog niet vast of het komt door het feit dat mannen meestal fysisch sterker zijn en daardoor van nature meer gezag hebben, maar in dit feit waarbij de vader bijv. nog recent aan 152 pubers van de 3de graad les gaf in het VTI van Izegem zonder enig gezagsprobleem is het zeer duidelijk dat de dochter liever bij de moeder is voor haar eigen gemak en omdat de moeder minder streng is, leze: dat ze de moeder beter kan manipuleren.

Net om die reden zou het bijzonder ongezond zijn, dat ze in deze cruciale jaren gewoon haar zin krijgt en dat de kinderen zelf bepalen bij wie ze liefst zijn, en dat ook periodiek gemakkelijk zouden kunnen wijzigen waarbij de ouders dan de speelbal wat de labiliteit van de kinderen bevordert en manipulatie lonend maakt en en afbreuk doet aan het meegeven van klassieke waarden.

Vooral bij Marieke dienen we ook de historiek te volgen, waarbij opvallend is dat de moeder ALLEEN de slaapkamer van Marieke integraal had achtergelaten, omdat ze in 2004 dacht dat Marieke (die vrij wiskundig was toen) toch zeker voor de vader ging kiezen, maar de vader heeft haar altijd gezegd dat enkel een 50/50-regeling vooral financieel en dus ook materiaal haalbaar was om zo weinig mogelijk schade te ondervinden van de feitelijke scheiding.

Als we daarbij ook nemen dat Marieke het initiatief nam bij het Justitiehuis, in januari 2006 ook een verzoekschrift indiende voor bilocatieregeling en zelfs nadat ze haar vader niet mocht zien, toch de enige was die zover ging dat ze haar vader in het geheim contacteerde, is het bizar te noemen dat ze nu plots ineens van gedacht wisselt, zeker als je verneemt welke grote garderobe ze vanaf mei 2009 van haar moeder heeft bekomen en ze in haar verklaring niets negatiefs aanhaalt, maar dat ze wel vindt dat haar vader harde dingen gezegd heeft [wat is er fout aan het zeggen dat zij niet meer rechten heeft dan de andere twee en zich aan de groep met de twee andere kinderen moet aanpassen te Bellegem?] Er is trouwens een weekend geweest in september waarin ze door de politie verplicht werd terug naar de vader te gaan, en dat weekend verliep zonder enig probleem, maar wel met een vies aangezicht tussendoor. Ik geef u de foto van 12/09/2009 mee waarop wij alle vier staan tijdens een uitstapje naar Doornik:

12/09/09

Praktisch gezien, moet ik WEL om persoonlijke redenen toegeven, dat Marieke de meest energieke van de drie is, en het meest durft tegenspreken. Ik verwacht dus nog wel wat persoonlijke conflicten de komende jaren, maar vermoedelijk heeft ze deze eigenschap het meest van de vader mee, wat dus leidt tot meer botsingen (in tegenstelling tot Floris die de gevoeligheid van de moeder eerder sterker vertoont). Ook de andere twee kinderen gaven zeer expliciet uiting aan het feit dat het veel gemakkelijker was zonder Marieke en dat zij veel meer tot hun recht komen. Maar deze wenselijkheid tot gemak is volgens mij geen eerlijke stelling.

Op zich zou de vader niettemin geen bezwaar hebben dat Marieke permanent bij de moeder zou blijven, maar het is onmogelijk dat zo'n optie een onderhoudsgeld zou meebrengen, daar het hier om een keuze gaat die tegen zijn wens ingaat en hij in dat geval opteert om zelf de kost tot zich te nemen omdat hij een veel goedkoper Aldi-leefpatroon erop nahoudt met occasiekledij waar de moeder het zeer belangrijk vindt dure merkkledij voor de kinderen te kopen (is duidelijk uit haar uittreksels en kwam ook voor bij de vraag van de maatschappelijke assistente van het OCMW Wevelgem toen die opmerkingen maakte over de dure beha's die op de uittreksels voorkwamen).

Vader vermoedt wel dat de domicilie beter bij de moeder blijft voor Marieke omwille van het feit dat zij nu naar Spes Nostra gaat, en hoewel het ook hier een eenzijdige schoolkeuze van de moeder betreft, het te bruskerend zou zijn dit ongedaan te maken gezien de vele vriendjes die Marieke maakt in school (net als haar vader, maakt zij zeer gemakkelijk en overal kennis met iedereen, al schommelt het bij beiden soms tot vriendschap en conflicten omwille van een uitgesproken eigen mening).

Om tot slot de situatieschets van Marieke te accentueren, zij haalde voor 175 EUR beltegoeden af doordat de vader haar zijn bankcode had gegeven op haar GSM en dit alleen al in de maand juli en augustus terwijl zij bij haar moeder bleef. Fair play zou geweest zijn dat ze niet van alles had gestolen inclusief de gezins-Ipod met muziek en dat ze zelfs opdracht gaf aan Stientje om ook de speelconsole met opgave van alle juiste kabels en spel-cd's mee te stelen twee weken later bij de vader, maar Stientje dit onmiddellijk eerlijk zei aan de vader omdat haar geweten blijkbaar nog in orde is en ze weet hoe streng haar vader op dit vlak is (integriteit is voor hem belangrijker dan ouderliefde).

2.2.3. Bilocatieregeling zonder onderhoudsgeld  voor floris

Voor Floris is de situatie wellicht te ver uit de hand gelopen. Het was een zware shock voor de vader dat hij in zijn laatste zware verdovingsperiode met doses van 54 mg concerta, almaar hevigere zware conflicten kreeg met zijn zus Marieke en zich daar enorm het slachtoffer van voelde.  Het was hij ook die onmiddellijk na het feit dat Marieke achtergehouden werd, niet meer terug wou naar de moeder, maar het was hij ook die blijkbaar al de naam 'surrogaat-vader' had opgekregen door Stientje. De band tussen Stientje en Floris is vrij sterk geworden, maar ook dat is vanzelfsprekend voor een meisje met zeer veel technische interesses en die aan Marieke niets heeft omdat die nu in haar puberteitsperiode altijd op de computer zit en met haar vriendinnetjes bezig is.  Het was een shock voor de vader toen de politie in Moorsele optrad en Stientje schreeuwde dat ze mee wou naar Bellegem met haar vader en dat ze gedwongen werd mee te gaan naar haar moeder.  Toen de politie trouwens dan vroeg zonder bijzijn van de zoon en in bijzijn van de moeder wat de vader dacht dat Floris dan zou doen (wegens zijn leeftijd te oud om onder dwang te kunnen gezet worden), zei de vader dat hij van harte hoopte dat Floris zou meegaan om voor Stientje te blijven zorgen.  De haat op dat moment was echter zo groot, dat Floris aan de politie vroeg om mee te gaan dat hij al zijn spullen op zijn kamer zou kunnen halen, maar dat hij onder geen enkel beding nog zou terugkeren naar 'de 4 vrouwen in Moorsele'.

Zijn verklaring omtrent 16/08/2009 waarbij hij zag hoe ze met geweld op zijn vader sprongen om hem en zijn zusje te komen kidnappen, heeft trouwens ook een zeer diepe wond geslagen, die in het begin zelfs nog met moordgedachten gepaard gingen en die de vader ook toevertrouwde aan de politie als zorgpunt. Van zijn oorspronkelijke hoogbegaafdheid (zie www.florisvanbelle.be/iq.pdf) is niet veel meer te merken maar het is intussen bewezen dat de amfetamine rilatine/concerta (methylfenidaat, zoek maar met google) inderdaad de hersenen grootdeels verbrand, waarna ze teruggroeien maar in een ruwere verbinding met blijvende schade. In zeer korte tijd, diende hij te socialiseren, maar voor het eerst voelt hij zich terug zeer goed in zijn vel, en vraagt hij zoveel mogelijk te leren van zijn vader.

Ook voor de zoon wil de vader echter de normale regeling van bilocatie, omdat het hem pijn doet dat ook dit kind, in pure liefde gemaakt door de twee ouders, de moeder nu compleet lijkt te verwerpen, zegge te haten.  Hij hoopt op termijn dat, als het gerecht de moeder op haar evenwaardigheid en niet meerderwaardigheid wijst, zij toch op een normale manier weer zal leren communiceren en dat haar leugens uit het verleden zullen leiden tot een herstelde communicatie. Het vertrouwen is volgens mij definitief gebroken (dat is ook zo het geval m.b.t. de moeder versus de vader, een hartbreuk lijm je overigens niet), en hij is straks meerderjarig en heeft op dit moment inderdaad meer aan zijn vader en hij is ook dolgelukkig dat hij terug met de fiets gewoon naar school kan zonder bemoeienis van noch zijn moeder noch zijn vader.

Vandaar zeker de noodzaak om domicilie te Bellegem te laten, maar principieel is het best dat er juridisch besloten blijft tot bilocatie. In de praktijk zal de zoon wellicht zeker op korte termijn nog weigeren naar de moeder te gaan, maar voor de vader kan in elk geval het drukkingsmiddel blijven gelden dat hij juridisch conform het in deel 1 aangehaalde wetsartikel nog "respect moet betonen voor de moeder" en kan er op die manier de ruimte geopend worden om stientje bijvoorbeeld te bezoeken in haar week bij de moeder en er zelfs te overnachten wanneer zij dat zou wensen.

2.2.4. regeling zonder onderhoudsgeld voor de moeder

Ook voor de moeder zou bilocatie duidelijk de beste regeling zijn. Ten eerste wordt haar dan ondubbelzinnig duidelijk gemaakt, dat zij geljkwaardig maar niet meer is dan de man, dat de man niet kan gestraft worden voor het feit dat zij koos om weg te gaan, dat zij niet kan beloond worden voor immer eenzijdige gedrag inclusief schoolwijzigingen en medewerking aan eenzijdige verzoekschriften en het continu achterhouden van de kinderen waarbij ze nooit een geldige reden aanhaalde buiten het feit dat zij vond dat zij beter voor de kinderen kon zorgen en als de dood was voor een regeling zonder buitensporige alimentatiegelden.

Meer nog, zij moet leren dat op haar eigen poten staan een inspanning vergt en dat zij ook ontlast zal worden als de kinderen elke andere week bij de vader zijn zodat zij kan loskomen van de verstikkende sfeer waarvan ze zelf continu zegt dat het lastig is tegen de kinderen en zal ze zoals in de vakantie nu, eens zelf tot rust kunnen komen.

De moeder heeft intussen zelf een relatie gehad die foutief is afgelopen door het feit dat ze drie kinderen had, en op deze wijze zal ze misschien dan wel meer kans maken omdat zij blijkbaar meer problemen heeft met het alleen zijn dan de vader in kwestie die dat net zeer inspirerend vindt en graag onafhankelijk is en alles zelf doet zonder inmenging van derden.

Het was nu reeds zo dat de kinderen NOOIT kledij van de moeder droegen of enige kost hadden, omdat de man voor alles van was en plas van meetafaan zelf instond, en de kledij onmiddellijk bij aankomst omruilde voor goedkopere ravotterskledij.

Wel dient de moeder te beseffen dat ze geen commentaar meer hoeft te geven op de totaal andere opvoedingsstijl van de vader (die hij overnam uit zijn eigen jeugd tussen 11 kinderen en met veel minder emotionaliteit paart), maar dat zij omgekeerd ook niet hoeft te vrezen voor commentaar in de andere richting omdat elke opvoedingsstijl zijn eigen motivaties en eigen voor- en nadelen heeft (bijv. elke dag een bad bij de moeder is hygiënischer maar kan maniakaal of besmettingsneurose-achtig genoemd worden; minder douches bij de vader is bewezen ziekteresistent makend, maar kan dan 'vuiler' genoemd worden; dit zijn gewoon twee verscheidene standpunten zonder dat een van beiden slecht te noemen is).

Financieel is dit de enige haalbare kaart voor beiden en staat de moeder als een vol-geëmancipeerde vrouw dan ook onafhankelijk op haar eigen poten, waardoor ze ook geen plichten meer heeft tegenover de man (rechten en plichten hangen samen, dat wordt bij alimentatie omgedraaid: extra rechten voor de vrouw en ontnemen van de rechten van de man door hem zelfs extra plichten op te leggen).

2.2. 5. Bilocatieregeling zonder onderhoudsgeld voor de vader:

Zoals al in de originele beschikking aangehaald en ook letterlijk overgenomen door rechter Pieters, is nu wel 200% bewezen dat dit hier de enige financiële overlevingsmogelijkheid was om zelfs terug de elektriciteit en verwarming terug te kunnen laten aansluiten bij de vader en zijn leven terug te normaliseren (eigenlijk zelfs nog niet ZIJN levensstandaard terug te bekomen).

Meer dan de bilocatieregeling is ook niet echt haalbaar en daarvoor is de vader nooit vragende partij geweest, want hij werkt en studeert ook zeer veel uren [misverstand hoge intelligentie hoge rijkdom is dus onjuist, integendeel: hoge integriteit in combinatie met eerlijke intelligentie zorgt ervoor dat een zelfstandige MINDER rekent en dus minder rijkdom, misschien is dat zelfs de kernreden waarom de vrouw weg wou gaan, laat ons realistisch blijven].  Omgekeerd betekent dit ook voor hem de zekerheid dat zijn vrouw ook alle rechten toekomt waar ze recht op heeft, en hij eindelijk terug zich kan richten op een hogere intelligentiegraad van alle drie zijn kinderen.

Op die wijze kan hij ook zijn tijdelijke opvoedingstaak (die voor hem overigens een taak zonder overdreven emotie is en die hij beschouwt als een eenzijdige maar tijdelijke verplichting tot de leeftijd dat ze zelf werken en een vaste relatie aangaan) nog met een maximale inspanning afwerken) en intussen ook maatschappelijk op breed vlak verder nuttig zijn en de talloze sociale engagementen die hij aanging op een normale wijze afwerken.

Misschien hier even de emotionele niet-bilocatiegedachten weergeven die de vader het laatste jaar meer kreeg:

Ook de vader heeft emoties, hoewel hij deze in zeer hoge mate beheerst. Het laatste jaar met vooral het correctionele circus waarbij hij eerst tot serieuze woede van zijn zoon eerst veroordeeld werd voor 1 EUR omdat hij zogezegd zijn kinderen niet genoeg aanmaande het kortgedingbesluit te volgen en zelf veroordeeld werd voor slagen en verwondingen terwijl hij op 18 meter van de perceelsgrens onder de ogen van zijn zoon lafhartig besprongen werd zonder dat hij zelfs terugsloeg (de vader is een zeer sterk iemand die 15 jaar probleemloos elke vrijdag 4 bakken bier per keer en alle vaten in de café de Gilde te Moorsele voor zijn schoonvader lostte zonder krimp te geven), kreeg hij meer en meer de gedachte van 'laat ze maar eens mijn kinderen afnemen, dan kan ik eens aan mezelf denken en een serieuze toekomst in het buitenland gaan zoeken en alles extra breed gaan uitgeven'.  Maar dat is voor hem de gemakkelijke weg, en een christelijke gelofte op zeer jonge leeftijd, houdt hem gaande om niet de gemakkelijkste maar de moeilijkste weg te kiezen. Wat niet belet, dat er wel nog heel wat publicaties ECHT gepland zijn de komende 15 jaren, met nog meer studies op de meest verscheidene gebieden.

Intelligentie is ten slotte geen gave, maar een kwestie van zeer lange inspanning.  Hij leerde deze capaciteit bij zichzelf trouwens vooral kennen, toen hij zich (tegen zijn zin, maar toch vrijwillig uit angst voor wat nog ging komen door de malafide advocaat van de echtgenote) grondig liet doorlichten op psychisch vlak en deze eindquotering kreeg toen dezelfde advocaat hem - zoals voorspeld - inderdaad eenzijdig psychisch ontspoord verklaarde: "In zijn persoonlijkheiddsfunctioneren zat wel een grote gedrevenheid. Hij leek vooral gedreven om datgene waarvoor hij stond zo goed mogelijk te doen".  In tegenstelling tot mijn hoogbegaafde vader Roger Van Belle, verschillende hoogbegaafde broers en mijn vroeger hoogbegaafde zoon, heb ik altijd heel hard moeten werken om met die mensen mee te kunnen. Maar na 20 jaren noeste arbeid, heb ik daardoor net dit zeer hoge emotioneel quotiënt bekomen, waardoor ik een enorm kennissenkring kon uitbouwen die voor mij een gigantische bron aan informatie oplevert.

3. Conclusie: bilocatie zonder alimentatie

Zo snel mogelijk een bilocatieregeling zonder alimentatiegeld.  De domicilie voor Stientje en Floris te plaatsen in hun Bellegoed als Van Belletjes uit Bellegem (een droom van de moeder oorspronkelijk, maar door de man uitgevoerd!), te Straatje 21, met kinderbijslag volgend op de domicilie of op door de ouder door te storten op de reeds in 2005 gecreëerde zichtrekeningen van KBC  voor elk met dubbele rekeninguittreksels, en dat van Marieke te Moorsele, Kraaimeersch 45, kindergeld via de moeder door te storten op de derde KBC-rekening op haar naam.

Kortgedingbeslissing (die loopt in beroep) met aanname van nieuwe feiten (primo bewezen gelijk inkomen door hoogste belastingsdiensten en bekentenis echtgenote; bewezen tegenspraak en vals attest dat vader en zoon onmogelijke relatie zouden hebben terwijl die expliciet verklaard dat daar NOOIT iets van aan is geweest, maar dat hij wel zwaar gedrogeerd en emotioneel gechanteerd is geweest al die jaren door zijn moeder en met misbruik van zijn natuurlijke loyauteitsgevoel).

Dit dossier is het bewijs als nec plus ultra dat bilocatie al had moeten gebeuren op de witte donderdag 24/03/2005, i.p.v. de vader aan het kruis te nagelen door zowel de kinderen af te nemen als hem op basis van bedrieglijke stukken compleet onvermogend te laten.

Doet u dit niet, dan moet u binnen vijf a tien jaren niet komen klagen, dat ik zeer creatief mijn bevindingen aan heel de wereld kenbaar maak en dat ik dingen schrijf die volgens mij anders hadden moeten verlopen...

Met hoogachting en respect voor het beste Napoleontische recht,

VAN BELLE Jean Marc + VAN BELLE Floris ook al
Bellegoed, Bellegem, Belgium

info@logocom.be of info@vb.be