Op donderdag 02/10/2008 kwam voor het hof van Beroep te Gent een steeds meer in het nieuws terugkomende zaak voor van een dagvaarding van een vader die in zijn vechtscheiding al op 41.000 EUR achterstallige alimentatiegelden versus DAVO staat. Dit soort alimentatiegeldproblemen is volgens dit artikel en dit standpunt van de minister een nieuwe prioriteit vanuit Brussel gedicteerd, maar in huidig geval gaat deze vervolging op art. 391bis wel haaks in tegen de werking van DAVO omdat de moeder hier helemaal GEEN tegoed heeft op de man en voorschotten reeds grotendeels ontving van DAVO zelf, die daardoor contractueel 100% in de plaats komt (zie blz. 26 vette tekst, blz. 29 en blz. 34 in Davo-folder 2008) en de band tussen de onderhoudsplichtige en onderhoudsgerechtigde in twee aparte relaties opsplitst. DAVO weet immers als overheidsdienst met rechtstreekse computertoegang tot de inkomsten en bezittingen méér dan de onderzoeksrechter. Als ze merken dat de onderhoudsplichtige over een vermogen beschikt en mala fide genoeg is aarzelen ze niet om meteen de beslagleggingsprocedures op te starten (deze vroegere beslaglegging van 25/04/2005 bewees echter dat de echtgenote heel de inboedel met 3 camions en 7 man al meenam op 11/11/2004, wat ook al gestaafd werd door dit officieel gerechtsdeurwaardelijk PV op de dag zelf terwijl de man onwetend te Brugge daarvan telefonisch verwittigd werd). Op zich al is de exuberantie van de bedragen in dit dossier de moeite waard om journalistiek te volgen. Als men echter de moeite neemt om de achtergrond door te nemen, loont het nog meer de moeite om het streven op te volgen van de man en zijn buurtbewoners om gelijkberechtiging tussen de man en vrouw te bekomen en de door rechtsjournalisten gekende pijnplek van 'de afwijzing tot schuldvraag in kortgeding' zeer ernstig in vraag te stellen. Ook de minister van justitie beroept zich namelijk op het enige geoorloogde doel: "het welzijn van de kinderen bij een echtscheiding". Wel dient volledigheidshalve opgemerkt te worden dat intussen al heel wat goede wetgevende initiatieven een stap in de juiste richting betekende: bilocatiewet 30 juni 2006 met verplichte vermelding in vonnis bij afwijking daarvan; en wijziging echtscheidingsartikels (vooral art. 229, 230 en 231 B.W. + artikels boven de 300), maar hier is nog de oude wetgeving van toepassing.
Op 16/11/2004 (ja, 2004) dagvaardde de advocaat van de vrouw de man in zowel kortgeding als ten gronde op oud art. 229 B.W. [“Ieder der echtgenoten kan echtscheiding vorderen op grond van overspel door de andere echtgenoot gepleegd.”] en oud art. 231 B.W. [“Ieder der echtgenoten kan echtscheiding vorderen op grond van gewelddaden, mishandelingen of grove beledigingen, door de andere echtgenoot jegens hem gepleegd.”]. Op de zitting zelf werd al onmiddellijk toegeven dat art. 229 enkel "pro forma" werd vermeld en de rechter wel wist dat het daarover niet ging (als u dit radiointerview op Radio 2 beluistert, begrijpt u wel waarom)...
Normaal kan een echtscheiding volgens de oude wetgeving op drie wijzen verlopen:
 |
Echtscheiding op grond van bepaalde, zware feiten [zoals de dagvaarding hier, art. 229 + 231 B.W. oud] |
|
|
Echtscheiding op basis van onderlinge toestemming [dan moeten beide partijen hun christelijke huwelijksgelofte breken en expliciet zeggen "ik wil scheiden", de man in kwestie hier wil dit niet, en vraagt dat de echtgenote de derde oplossing kiest], noemt meestal E.O.T. |
|
|
Echtscheiding na feitelijke scheiding van twee jaar [oud art. 230 B.W., nog vroeger zelfs vijf jaar] |
Deze procedure heeft serieuze consequenties. Op fout van één van de echtgenoten, is het vanzelfsprekend dat de man die overspel pleegde inderdaad zijn vrouw achterlaat en door het breken van het huwelijksartikel 213 (getrouwheid, hulp, bijstand, samenwoning), komt hij in de Napoleontische schuldige positie te staan. In de nieuwe wetgeving zijn deze artikels niet fundamenteel gewijzigd, maar wel qua vorm en is er de vorm EOO bijkomend aan EOT.
De man verweert zich hierbij ten gronde dat een compleet valse betichting, hetzelfde is als iemand die vals beticht wordt van een diefstal en dat hij volledig dient vrijgesproken te worden als blijkt dat daar, met de volgorde van de bewijskracht van de gegevens, niets van aan is. Hij vraagt hier dat de echtgenote de derde mogelijkheid zou toepassen op oud artikel 230 of volgens de nieuwe wetgeving nu. Daar hoort dan echter automatisch de volwaardige bilocatieregeling toe en daar is bij gelijk inkomen helemaal geen sprake van enig onderhoudsgeld, deling of afkoop van de gezamenlijke gezinsschulden en het storten van de kinderbijslag op een centrale kostenrekeningen voor de kinderen. De vrouw kan hierdoor als zij haar wil wenst door te drijven, gemakkelijk op zes maanden gescheiden zijn (zelfs rapper soms), zonder dat de man daarvoor verplicht hoeft te zijn daarbij enig standpunt in te nemen of schuldig verklaard te worden. Ook voor de vrouw is dit beter, omdat de discussie zich dan niet meer herleidt tot een werkelijk schuldige beslissing, maar eerder een gewoon eenzijdige contractbreuk, waarbij de rechter oog heeft voor de beste toekomst van de kinderen. Voor de nieuwe wetgeving, zie hier, merk op dat de schuldoze echtscheiding NIET werd ingevoerd!]
Hier wordt het iets complexer, omdat er op twee niveaus gedagvaard werd:
|
|
In kortgeding op basis van art. 229 en art. 231, maar daarbij worden 'dringende voorlopige maatregelen gevraagd'. |
|
|
Ten gronde, om het kortgeding bevestigd te zien en een uitgebreid verweer toe te laten waarbij men zoals hier ook meestal de echtscheiding in het voordeel van de eisende partij (hier de vrouw) uit te spreken [= schuldige echtscheiding of echtscheiding op fout]. U kunt dit heel duidelijk lezen in deze dagvaarding versus het tussenvonnis ten gronde. Let op: Die stemt NIET overeenstemt met het tussenvonnis ten gronde, wat wel zeer bizar te noemen is, daar puntje 8 uit de dagvaarding... verdwenen. Terwijl net die paragraaf ondubbelzinnig toegeeft dat de dagvaarding op art. 229 en 231 drogredens waren om enkel en alleen alimentatiegelden te bekomen via het weigeren van een bilocatieregeling. Idem voor het plots verschijnen van 'financiële problemen voor de feitelijke scheiding' wat dus meteen het kortgedingvonnis flagrant tegenspreekt! |
Op rechtskundig vlak, moeten we hetzelfde onderscheid maken:
|
|
In kortgeding 'doet de schuldvraag niet ter zake'. Dit is hier eigenlijk een zware juridische dwaling, daar nooit iemand onterecht mag gedagvaard worden. Er is talloze rechtspraak die zegt dat er geen misbruik van het gerecht mag gemaakt worden op die manier, de rechter op die manier eigenlijk een echtscheiding organiseert, maar om zo'n besluit in kracht van gewijsde te breken, moet men normaal drie advocaten vinden met serieus wat anciënniteit, wat nagenoeg onmogelijk is voor een normale burger die het goed bedoelt, ook al staat hij recht in zijn schoenen (de deontologie van de advocaten maakt zoiets ook bijna onmogelijk en dit soort vonnissen zijn voor zover bekend onbestaande). De zaak ten gronde dient net om dit soort blunders alsnog recht te zetten. Hier besloot de kortgedingrechter op valse stukken tot 900 EUR onderhoudsgeld en ALLE schulden ten laste van de man (een onmogelijke opgave, vandaar DAVO, beslaglegging, en dikwijls faillissementen of mannen die hun huis opblazen of passionele moorden begaan). |
|
|
In de zaak ten gronde bij dagvaarding op grond van bepaalde, zware feiten wordt het meestal eenvoudig en moet men normaal enkel nog de echtscheiding uitspreken en de echtscheiding in het voordeel van een van beiden uitspreken. Maar daar schuilt in deze zaak het probleem. Normaal gaat de andere advocaat in het verweer en is het een spelletje van dat het "de ander zijn schuld is". De man hier wil niet de schuld op zijn echtgenote schuiven, maar wil enkel zijn eigen onschuld bewijzen en de dagvaarding ongegrond laten verklaren (zoals in klassieke rechtspraak over alle rechtbanken, bij de originele wetshervormingen ware dit al eenvoudiger geweest indien men één arrondissementsrechtbank had gemaakt waar alles tesamen voor kon komen, maar in België kreeg men dat er niet door en bleef het verschrikkelijk complex). In vergelijking stelde de man in zijn pleidooi dit voor aan de rechters te Gent, wat dezen zouden doen als hij deze zou dagvaarden voor een diefstal, en zij zouden bewijzen dat daar helemaal niets van aan zou zijn. Zij zouden toch ook de dagvaarding als ongegrond laten beoordelen en alle daarop gebaseerde eventuele dringende maatregelen op een eventueel tussenvonnis of kortgeding zouden daarmee toch ook vernietigd worden? |
In de pleidooilogica haalt de man eerst aan wat er in eerste aanleg correctioneel beslist werd en waarom hij beroep diende aan te tekenen:
|
|
1. De schuldvraag doet volgens de kortgedingrechters bij de dringende maatregelen niet ter zake, maar nu blijkt ook de correctionele rechter in eerste aanleg bij zijn eigen onderzoek en visie de zaak TEN GRONDE te willen negeren (dus de schuldvraag zelf). Nochtans vermeldt het kortgedingbesluit zelf al dat de vrouw eenzijdig het huis verliet en is er het tussenvonnis ten gronde dat op blz. 1 al stelt dat de schuld van de man vooralsnog ONVOLDOENDE BEWEZEN is en er bijkomende bewijzen moeten geleverd worden door de vrouw, zeer verrassend: via getuigenverhoor (terwijl zie verder tot op heden tot 2 X de getuigenis van de kinderen werden geweigerd en er 19 andere respectabele getuigen zijn + het enige getuigenisattest tegen de man vals gebleken is en de in pleidooi verzwegen tekst bevatte "hoewel ze de vader niet kent"). |
|
|
2. Op basis van dat ook door de psychologencommissie als vals bestempeld psychologisch attest en nog meer door een louter willekeurige vervijfvoudiging van het inkomen van de man als zelfstandige (die bij het kortgeding beweerde nog nooit één frank zwart gedaan te hebben en dat ook niet hoefde gezien de drie kinderen ten laste en de eenmanszaak en de niet al te hoge belastbare basis) wordt in dat kortgedingvonnis vermeld dat "de man vermoedelijk 6.000 EUR" netto per maand verdient i.p.v. de aangegeven 900 EUR à 1400 EUR per maand (volledig gelijkwaardig aan de vrouw). |
|
|
3. Het KG-vonnis staat dan ook lijnrecht tegenover de getuigenissen van alle buurtbewoners van het koppel die het resoluut en onbetwistbaar net hebben over de zeer hoge vaderkwaliteiten van de man getuigen (tegen het KG-besluit in). Hoge vaderkwaliteiten die natuurlijk tegen de fictie van het hoge inkomen ingaan, vanzelfsprekend. Beide documenten vindt u ook op de website www.straatje.be die door de buurtbewoners al in 1999 gezamenlijk in het leven werd geroepen. |
|
|
4. Dat het tussenvonnis in de zaak ten gronde letterlijk al vermeldt "De door eiseres ingeroepen feiten zijn op heden nog niet genoegzaam bewezen". |
|
|
5. Het correctionele artikel 391bis Strafwetboek in kwestie zegt nochtans dat diegene wordt gestraft "... die na door een rechterlijke beslissing waartegen GEEN VERZET of hoger beroep meer openstaat, te zijn veroordeeld om een uitkering tot onderhoud te betalen aan zijn echtgenoot, aan zijn bloedverwanten in de nederdalende of opgaande lijn, meer dan twee maanden vrijwillig in gebreke blijft de termijnen ervan te kwijten". Primo is in strafrecht het ook van Europees dwingend recht dat de uitspraak vaststaand en onwijzigbaar moet zijn (hetgeen de rechter bedoelde met 'kracht van gewijsde' maar hier gaat dit verder, namelijk de rechter ten gronde MOET ALTIJD een onterechte dagvaarding ongedaan maken vanaf de datum van dagvaarding en daarbij over het immer VOORLOPIGE kortgeding gaan), en secundo spreekt het artikel over 'VRIJWILLIGE', en als er twijfel is, spreekt dit ALTIJD strafrechtelijk in het voordeel van de 'beklaagde', 100 X méér dan in burgerlijke zaken is bij strafrecht het recht op tegenspraak te vrijwaren. |
|
|
6. Zie correctionele problematiek ook: http://www.f4j.be/diversen/openbriefnr5bijlage1.html Het enige wat nergens wordt vermeld natuurlijk is dat er ook een stijgend aantal besluiten en vonnissen zijn die mensen failliet helpen, en nooit meer hun rechten kunnen opnemen en dat geïnterpreteerd wordt als 'correcte vonnissen' omdat er geen correcties op gebeuren (in 99% van deze gevallen betreft het een advocaat die scrupuloos tewerk gaat, "het doel heiligt de middelen"). |
|
|
Tot slot is er in een ander kortgeding ook deze bekentenis door de vrouw (onder druk van de drie kinderen, die op termijn blijkbaar van plan zijn het juridisch gevecht over te nemen van de papa, dit zal op lange termijn van 20 jaar zeer veel schade berokkenen aan het imago van het gerecht zelf, vermoedt de man), waarin ze zelf plots toegeeft dat de feiten in de dagvaarding door de advocaat pure zaken buiten context waren die strategisch als werkelijkheden en dus als flagrante leugens werden geponeerd en toegeeft dat ze eigenlijk gewoon een eigen leven wou starten en vooral wijsgemaakt was dat ze recht had op een exuberant onderhoudsgeld, dat ze nooit kreeg toen ze getrouwd was omdat beiden evenveel verdienden en een relatief sober en financieel zelfs moeilijke periode kenden door de sprong naar een nieuwbouw. |
De man haalde in zijn correctionele pleidooi (zonder advocaat wegens zijn financiële problemen en zijn vrij goede beroepskennis van het recht, hij haalde verleden jaar nog 18/20 in een cursus Strafrecht aan de Universiteit van Gent) nog meer uitermate verrassende zaken boven:
|
|
A. Er was blijkbaar een poging op 01/03/06 om de man in een eenzijdig verzoekschrift (dus ZONDER in- of tegenspraak) 'psychisch gestoord' te verklaren en volgens hem op die manier juridisch uit te schakelen. Nog verrassender werd dit eenzijdig verzoekschrift vernietigd na getuigenissen van alle verbolgen buurtbewoners van Bellegem, drie erkende psychologen/psychiaters en de psychologencommissie die woedend waren dat een advocaat zich zonder psychologische opleiding het recht toeëigent middeleeuwse collocatie-uitspraken te doen, en dit met weglating van essentiële frasen zoals "Proces Verbaal volgt" in een SMS. In het pleidooi haalde de man nog feiten aan om te bewijzen dat deze advocaat hiermee niet aan zijn proefstuk toe was en ook bewezen zelf de rechter voorloog in kortgeding, en daarom niet begreep dat deze terug au serieu wordt genomen. |
|
|
B. De advocaat in kwestie heeft zelf software in boekvorm en op CD-rom uitgegeven, en weigert zijn eigen berekening voor onderhoudsgeld toe te passen, omdat die een omgekeerd resultaat geeft (322 EUR te ontvangen i.p.v. 900 EUR te betalen). |
|
|
C. Er werd ook een rekensom meegegeven over de toestand van de man en vrouw voor en na het kortgeding: Voor het kortgeding hadden beiden met hetzelfde diploma een normaal netto inkomen van 1200 EUR (1.000 à 1400 wisselend voor elk). Het kortgeding herbepaalt dit op liefst 1.900 EUR (kinderbijslag & domicilie naar de vrouw, hoewel meteen al wordt toegegeven dat er geen sprake is van overspel en de grove feiten PAS TEN GRONDE zullen worden), en 400 EUR voor de man die vanaf nu ALLEEN de hypothecaire last + gezinskaskredieten MOET dragen, met daar bovenop een onvoorstelbare 900 EUR waardoor de toestand voor de vrouw een luxe wordt die ze nooit van haar leven gekend heeft, en... bittere armoede voor de man in kwestie die meteen op overleven dient te schakelen. Dat de man minstens evenveel gezinsman was (en IS!) en ook elk weekend vanaf de vrijdag er volledig voor zijn kinderen was, terwijl de vrouw op spitsuren werkt, wordt continu genegeerd. |
|
|
D. Nog geen vijf maanden later, gebeurt een dwangbevel en wordt ook de lichte vrachtwagen met 210.000 km van de man in beslag genomen. Als die vraagt hoe hij nu zijn inkomen moet behalen, ontaardt de rechter van koophandel "of het de bedoeling is deze man kapot te maken, want dat de advocaat toch moet weten dat niemand rijker wordt bij een echtscheiding", waarbij deze koelbloedig reageert dat het het enige was dat nog van waarde was bij de man, en zij wettig alles in beslag mogen nemen van beroepsgoederen die de 2.500 EUR overschrijden. De man wordt verplicht zijn schulden te verzwaren en een leasing te nemen om... te overleven. |
|
|
E. Het openbaar ministerie reageerde koud met een blijvend geloof in de onwil van de man, en hechtte geen geloof aan 'zijn materiële onmogelijkheid' om dat te betalen, hoewel in het kortgedingvonnis zelf de rechter getuigt dat de man voorspeld had dat het hem onmogelijk zou zijn onderhoudsgeld te betalen omdat het gezin in schulden zat. |
|
|
F. Het buitensporige uitgavenpatroon van de vrouw, die ook in kortgeding blijkbaar bewezen werd, van 10.000 EUR voorafgaand aan het feitelijk vertrek van de vrouw, werd door de rechters beschouwd als 'een hoge levensstandaard van de vrouw die ze moest kunnen behouden'. De man repliceerde met de boekhoudkundige stelling dat daar een enorm kaskrediet en GEEN INKOMSTEN tegenover stonden, maar dat zoiets boekhoudkundig blijkbaar moeilijk te begrijpen was door rechters. |
|
|
G. De man had het lef gehad om de belastinginspectie erbij te roepen en deze 6.000 EUR netto per maand te laten taxeren voor het laatste huwelijksjaar. Daarop volgde een taxatie van ambtswege met een totale bedrag aan boetes en belastingen (21% ontdoken BTW, belastingverhoging in hoogste schijf personenbelastingen - de man heeft geen vennootschap, ontdoken sociale bijdragen) van... 100.000 EUR of de complete waarde van het door de gezinswoning die op 20 jaar geleend werd). De echtgenote weigerde plots daarmee akkoord te gaan en trok voor de belastingen de stelling van de advocaat van meer dan 500% zwarte prestaties in. |
|
|
H. De vrouw DAVO inschakelde om de onderhoudsgelden voor te schieten, zodat zij inderdaad nog steeds de duurste kledij koopt, de kinderen op vakantiekampen allerhande kan doen gaan, terwijl dezelfde kinderen tweedehands kledij dragen bij de man, maar verrassend genoeg omgekeerd steeds meer voor hun papa en zijn eerlijkheid kiezen en zelfs voor de jeugdrechtbank vroegen gehoord te worden tegen de wens van hun mama in, die ze ook emotioneel probeert te chanteren. |
De rechters leken niet direct geïmponeerd en eerder negatief te reageren op de assertiviteit van de man. Hij voelde dit meteen zo aan en drukte de vrees uit dat daardoor terug de echte feiten uit het oog worden verloren. Hij haalde nog even aan, dat veel magistraten zijn gedrevenheid tot eerlijke behandeling en verbale weerbaarheid vermoedelijk koppelden aan een hoog inkomen, terwijl in de praktijk eerlijkheid+intelligentie meestal net een remmend inkomsteneffect hebben. In de zelfstandigenpraktijk van de man was het zijn ervaring dat zijn rijkste klanten net dezen waren die er niet te veel scrupules op nahielden en niet aarzelden om zowel zwart te presteren als fictieve uren aan te rekenen.
Tot slot vroeg de man in volgende rangorde de rechters volgende mogelijkheden te overwegen, en vermeldde dat dit wel degelijk op die manier door zijn adviserende advocaat met zijn instemming ter samenvatting werd opgesteld (meldde tevens dat de advocaat in kwestie wel degelijk vond dat de man zijn complexe zaak intussen het beste kende en hij het niet beter zou kunnen doen dan de man zelf):
1. In eerste rang beslissing tot uitstel van
de correctionele uitspraak tot de uitspraak ten gronde de SCHULDVRAAG waarop
alles gebaseerd moet zijn, bekeken heeft.
2. Indien geen uitstel, in tweede rang vrijspraak omwille van de
feitelijke bewijzen in het dossier en het gebruik van zowel valse stukken als
van een fictief inkomen, en de stelling van de fiscus zelf (= de rechter noemde
het OM in de zaak daarvoor zelf ook 'de fiscus'), 19 getuigenissen, en
objectieve softwareberekeningen
3. Indien geen vrijspraak, in het slechtste geval een principiële
veroordeling en geen 6 maanden zoals in eerste aanleg, die kan bestaan uit
eenvoudige schuldigverklaring of een opschorting.
Deze hield het kort en hield vast aan de veroordeling en hun standpunt tot veroordeling van de man.
De burgerlijke partijstelling op zich is wel verrassend omdat bij voorschotten van DAVO expliciet ondertekend wordt dat men geen burgerlijke partij meer is, daar deze werkelijk de relatie tussen onderhoudsplichtige en onderhoudsgerechtigde opsplitst in twee nieuwe relaties, zijnde DAVO-onderhoudsgerechtigde via voorschotten, en DAVO-onderhoudsplichtige, waarbij u op deze link letterlijk vindt dat zij vanaf dat moment alle stappen zetten die nodig zijn en zelf voor de invordering zorgen.
Zij bleef bij het standpunt dat volgens haar de man moedwillig niet wil betalen, niet dat hij materiaal in de onmogelijkheid zou verkeren.
Een veroordeling in dezer, lijkt op het wijd open zetten van de poort voor ongelijkheid tussen man en vrouw. Hier is objectief sprake van exuberante onderhoudsgelden die onmogelijk te dragen zijn door mannen die zelf hun vaderlijke opvoedingstaak serieus ter harte nemen (dus als ze dat voor hun feitelijke scheiding deden, ze in de onmogelijkheid stellen om dat na een eenzijdige woosntverlating dit nog te doen; ook einde van het emancipatietijdperk dus in de vorm van een complete these naar antithese ipv synthese).
Of men moet de consequenties dragen en ook correctioneel zwaar veroordeeld worden voor fraude als men voor de berekening van onderhoudsgeld in gelijk welke fase vertrekt van 6.000 EUR netto inkomen i.p.v. 515% minder als gedeclareerd inkomen als zelfstandige. Men kan niet 'of of' spelen en fiscale aangiften zijn niet iets wat men ZONDER GEGRONDE REDEN of ANDERE INDICIEN naast zich kan neerleggen. Als laatste bezit een lichte vrachtwagen met 210.000 km in beslag nemen en dan kwalijk nemen dat er een lange termijn leasing komt van ruim 200 EUR per maand die de situatie nog precairder maakt, is mensonwaardig en gaat elke rechtszekerheid uit de weg en legt de weg voor totale willekeur bij besluiten, vonnissen en arresten open.
In de huidige tijden waarin Davo over alle rechtsmiddelen en informatie beschikt over vennootschapsconstructies, onroerende goederen, maar nu ook alle huurcontracten die afgesloten worden (beroepsmatig maar ook privé), is het niet meer normaal dat de rechtbank archaïsch zijn eigen route bewandelt en zelf de wildste vermoedens of ongegronde leugens van advocaten toelaat, of ten minste niet corrigeert bij objectieve vaststelling van dit soort leugens. Als er dan ook nog eenzijdige verzoekschriften worden vernietigd van de advocaat in kwestie, dan is normaal elk vertrouwen in dit soort advocaat zoek, en is het ongehoord dat deze advocaat zo maar zonder tuchtklacht vrijuit gaat. Mijneed is ernstig, een rechter voorliegen nog des te ernstiger, daar ons rechtssysteem gebaseerd is op de integriteit van de magistraat en de advocaten, die dat ook toevallig dezelfde dag met een nieuwe groep plechtig beloofden in hun eed, aan de andere kant van de zaal waar dit proces doorging. Zie de foto's hieronder. Ook in Antwerpen legden op maandag 1 september 2008 112 advocaten hun eed af. Regel 1 van deze in Nederland uitgebreide advocatendeontologie vermeldt trouwens: "De advocaat dient zich zodanig te gedragen dat het vertrouwen in de advocatuur of in zijn eigen beroepsuitoefening niet wordt geschaad."
|
2 oktober 2008: Gent, voor de eedaflegging |
2 oktober 2008: Gent, onderonsje voor de eedaflegging |
Het blijft ten slotte ook in zo'n geval ten zeerste de vraag
of men de man met 6 maanden 'vakantie', pardon 'effectieve of voorwaardelijke
gevangenisstraf' wel helpt om boven water te blijven, als zelfs
inbeslagnemingen door
gerechtsdeurwaarders en
de complete
inboedeldiefstal met drie camionetten en zeven man bewijzen dat de man...
zijn best doet om de gezamenlijke gezinswoning te blijven betalen, en intussen
ook de volledige helft van de duurste vakantieperiodes zelf voor alle kosten van
zijn kinderen moet instaan, terwijl alle voordelen en de vrouw een exuberant
onderhoudsgeld van 900 EUR voor enkel de schoolmaanden 9 dagen extra en alle
kinderbijslag krijgt en verlost werd van alle gezinsschulden die minstens
evenredig door haar veroorzaakt werden. Dus 100 EUR per kind per schooldag moet
betalen aan de vrouw die... geen kosten noch schulden meer heeft en ook de
inboedel met drie camions meenam (incl. ondergoed van de man, dat ze pas terug
gaf en meldde dat dat 'per vergissing gebeurd was' nadat de man er natuurlijk al
nieuw had gekocht).
Dus elke vrouw dit leest, en later in opvolging ziet dat de man blijft ongelijk
krijgen dat zijn onschuld zelfs niet ter zake doet, denkt er best eens bij na om
zich ook te wenden tot de tot de rechtbank om... rijk te worden. Als de man niet
kan betalen, wendt u zich vervolgens tot DAVO, waar men u voorschotten zal
geven, en volgend jaar in de begroting zal men dan plots bespreken hoe het komt
dat DAVO nog maar 5 miljoen van haar 110 miljoen EUR achterstallige
onderhoudsgelden kon recuperen. Uiteindelijk krijgt u op die manier zelfs uw man
in de gevangenis en krijgt u ook de kinderen. Als de man uit de gevangenis komt
met zijn strafregister, bent u wellicht definitief van hem af, tenzij hij dat
niet kan verkroppen en u best u zelf dan persoonlijk laat beveiligen, maar u
kunt in elk geval dan toch wel bewezen achten dat die man ook dan best nog eens
geïnterneerd wordt omdat hij krankzinnig geworden is. Zonder gelijk te hebben,
zult u ooit wel eens uw gelijk afdwingen op die manier.
Zoals u met zonnepanelen het geld via de andere energiebetalers via
groenestroomcertificaten en subsidies van belastingen ontvangt, krijgt u als
DAVO-gebruiker uw onderhoudsgelden dan ook via de brave mensen (loontrekkenden,
KMO's) die nog steeds veel belastingen betalen. ACTUELE NVDR Fortis stak deels
de winstgevende elementen in Nederland om in België minder belastingen te moeten
betalen. Slimme Nederlanders om dus dat net die winstgevende delen meteen in
beslag te nemen!
Wordt vervolgd: In elk geval vervalt al de vraag 1 van de eiser, want de rechter
besliste meteen zonder afwachting van de zaak ten gronde tot Uitspraak op 6
november 2008, Hof van Beroep te Gent.
De andere beroepszaak ten gronde i.v.m. de onvoldoende bewijskracht ten gronde,
komt voor op 23 april 2009 om 11h10 voor de 11de kamer te Koophandelsplein 23,
9000 GENT. Gelukkig blijft de man onder dit tumult rationeel beheerst en
geduldig en blijft hij voorlopig nog stand houden. Hij is wel bezig met een boek
te schrijven, dat hij - bij voorkeur - in het buitenland wenst uit te geven,
teneinde het zo begrijpelijk mogelijk te maken voor de gewone burger en met een
aantal constructieve adviezen als waaronder een strenge veroordeling voor
advocaten die doelbewust liegen om o.a. een groot onderhoudsgeld te bekomen,
zodat zij hun ereloon ook daarop kunnen afstellen (het is moeilijk veel te
rekenen, als er geen onderhoudsgeld is, dat begrijpt wellicht ook uw dochtertje
uit het tweede leerjaar).
Voor verdere info kunt u altijd bij de man in kwestie terecht op info@logocom.be. Als hij nog niet in de gevangenis zit, tenminste, maar zelfs voor zes maanden zal men wellicht niet interneren, alleen zijn toekomst wat proberen te blokkeren zodat hij nog minder inkomsten kan bekomen. Het gerecht is duidelijk meer op korte termijn dan op lange termijn bezig en is door de enorme rechtsspecialisaties wellicht toch wat het eenvoudige spoor met het verband tussen rechten en plichten kwijt?
Dus: SCHULDVRAAG ook niet meer aan de orde bij correctionele zaken in navolging van kortgeding? Is de procedure ten gronde nog zinvol of MOET deze een overhaaste kortgedingbeslissing niet meer toetsen aan de feiten conform de hiërarchie van de soorten bewijzen (authentieke akte, deskundigenverslag, expertise, getuigenverhoor, vermoedens,...)?
Lijkt dit almaar sterker op de terugkeer naar het feodale stelsel met de lijfeigenen uit de middeleeuwen, of is dit een subjectieve mening?
