Rilatine & andere amfetamines: oprakelen dood van Tom Simpson in Tour de France in 1967

>> Addendum 25 oktober 2011: Zeer interessante mail van Walter Callebaut met achtergrondinformatie over Tom Simpson, klik hier

Ik citeer het artikel uit BK-Magazine nummer 3, zijnde het periodieke VLD-magazine van juli 2005, op blz. 56 (taalfouten inbegrepen, ik wil geen steen werpen, op mijn site staan er ook doordat ik mijn eigen teksten niet kan nalezen):

De dood van Tom Simpson (interview met Radiogoeroe Jan Wauters)

Een Tour-moment dat me zeker blijblijft [sic]? De dood van Tom Simpson. Die 13de juli, die 13e rit van Marseille naar Carpentras... Om halfnegen was het al dertig graden. Het werd bloedheet. Ik had - op vraag van Martin Van den Bossche - zes flessen water gaan halen in een café onderweg. Om in de zakken aan de motor te hangen. Zelfs Jacques Godett, anders zeer streng, kneep een oogje dicht. De strijd naar de Mont Ventoux was een ware veldslag. Eén van de eerste die uit de kopgroep moest lossen was de winnaar van het jaar voordien, Lucien Aimar. Die zwijmelde van links naar rechts. We rijden terug naar de kopgroep en rijden Tom Simpson voorbij, ook gelost. Een hele goed coureur. In '65 wereldkampioen geworden in San Sebastian voor Rudi Altig. Op diezelfde zwalpende manier als Aimar. We laten Tom achter. Onderweg hoor ik enkele schaarse berichten op radio Tour dat Simpson gevallen was en naar de kliniek werd gevoerd. Het was pas in onze hotelkamer dat het bericht valt: "Simpson est mort!". Een doodstil moment. Met een beperkt aantal journalisten zijn we Tom nog gaan groeten. Later is gebleken dat hij amfetamines had gebruikt. Er waren restjes gevonden in z'n trui. Maar ook de warmte, het verkeerd drinken en die verschrikkelijke reus als de Mont Ventoux hebben bij dat drama een grote rol gespeeld.

Klik hier voor de video off line.  Klik hier voor de off line foto van de hartmassage die niet meer werkt om het hart op gang te brengen (zie commentaar hieronder).  Jaarlijks sterven - voor zover geweten - op deze wijze zo'n zestal sportmensen in België en vandaar dat het nu op papier eindelijk bij het ministerie verantwoordelijk voor de Volksgezondheid zou liggen te... liggen.

Via google kunt u ook deze info opzoeken, maar deze originele site in het Frans beschrijft het duidelijkst en citeert de pers correct:

"La découverte de plusieurs tubes d'amphétamines dans le maillot du vaillant Tom, et le résultat de l'autopsie ne laissent place à aucun doute sur l'origine du décès".

En dan wordt men kwaad dat ik kritiek opper dat mijn zoon rilatine moet slikken, en zowel hartritmestoornissen als een afwijkend eet-  en drinkgedrag heeft op 12-jarige leeftijd terwijl zowel in mijn familie als in mijn echtgenotes familie niemand met hartklachten voorkomt, integendeel.  Zoiets kan blijkbaar tot een echtscheiding leiden...  En altijd maar vraag ik dat iedereen mij alstublieft weerlegt, maar steeds meer info wijst enkel op het risico op lange termijn.  Dat rilatine nuttig kan zijn zoals antibiotica op korte termijn, daar ga ik volmondig mee akkoord.  Maar vijf jaar lang? Laat het kind zelf eens kiezen en waar blijft het jaarlijks in Griekenland verplichte medisch onderzoek (op de bijsluiter vermeld!) mèt aansprakelijkheidsaanduiding van de voorschrijvende dokter in zo'n gevallen?  Amfetamines verdoven de zintuigen, en ook het pijngevoel.  Maar ook de pijndrempel verlaagt op lange termijn ('trunten') waardoor de analyse almaar moeilijker wordt om te zien of het kind nu echt pijn heeft en au serieu moet genomen worden of niet.  Als het dan echt ernstig is, is de pijn die ene maal relativeren echt dodelijk.

Zie ook nogmaals de rilatine-bijsluiter waarin u zeker geadviseerd wordt GEEN andere medicatie te combineren aan rilatine-kinderen (let ook op met slaappillen)!  Verleden week maandag 11/07/05 hadden de drie kindjes hoestbuien en werd floris 's avonds ziek (zware buikkrampen).   Hij vroeg mij meteen om motillium èn een slaappilletje om in slaap te vallen.  Een slaappilletje wou ik hem niet geven, maar wel de hele nacht bij hem opblijven en massages geven.  Omdat hij zo enorm kloeg van de pijn, en primperan was voorgeschreven voor het geval het erger zou worden, zag ik veiligheidshalve de bijsluiter na van Primperan.  U vindt deze bijsluiter hier.  Wat blijkt: "Elke associatie met andere geneesmiddelen, in het bijzonder met geneesmiddelen voor behandeling van aandoeningen van het centraal zenuwstelsel zoals: morfine-achtige sedativa en antihistaminica, slaapmiddelen, anxiolytica, MAO-I en triclyclische antidepressiva, clonidine is afgeraden en mag enkel gebeuren door de behandelende geneesheer."  Inderdaad amfetamines staan er niet rechtstreeks in, maar intussen weet ik dat antihistaminica 'sympati-comimetica' zijn, die dus letterlijk [sym = samen] de bloedvaten doen samentrekken, en dat is ook wat rilatine veroorzaakt  (waardoor de dopamine-afscheiding nogmaals beïnvloed wordt) bij haar werking.  Vandaar dat u na jaren gebruik moet kijken of de linker bovenhartkamer niet vergroot is - doordat onze grootste slagader vernauwd wordt door de rilatine en die grootste bloed-pomp daardoor steeds groter moest worden door het bloed harder te pompen door een kleinere diameter (dat is ons hart tenslotte in eenvoudige fysionomie uitgedrukt, ook hogere bloeddruk achter het hart!).  Op zich is ook dat weer geen probleem, ware het niet dat hierdoor de rechter bovenhartkamer (vanuit onszelf gezien, dokters hanteren soms de omgekeerde terminologie zoals je het hart ziet bij een operatie als buitenstaander) minder ruimte heeft omdat onze ribben niet meer plaats dan vroeger bieden voor het hart, en daardoor minder het bloed kan aantrekken uit ons bloed (onderdruk, vandaar de dunne wanden van de aders overigens die bij de linker hartkamer toekomen, vergelijk het simpel met een waterslang van afvoer tegenover de waterslang aan de hoge drukreiniger).  Tel in zo'n toestand erbij dat de zenuwen van het hart aangetast zijn (afgestorven aan de uiteinden), en deels hierdoor (ook door de adrenalinewerking in noodgevallen, bijvoorbeeld hier bij Tompson ging de adrenaline normaal ingrijpen bij de eerste val, maar die adrenaline gaf geen reactie niet meer door de overdosissen amfetamines al die jaren en de gewenning eraan) zijn de hartritmestoornissen fataal, want plots gaan de twee hartkamers foutief fibrilleren, waardoor de pomp tegen zichzelf drukt (net alsof je bij een tweetakter of bij twee fasen elektriciteit bij een wentelmotor een letterlijk 'dood' moment hebt) en... definitief stilvalt.  Haal gerust de fouten uit mijn logica hierboven, maar jammer genoeg kreeg ik totnogtoe enkel mails van mensen die mij gelijk gaven, of gewoon kwaad worden omwille van de publicatie van deze artikels, die ze dan 'vulgariserend' noemen (zoals Eos deels is, maar de wetenschap moet ten slotte ook naar de mensen gaan, zodat ze de geneesmiddelen - nogmaals, rilatine is GEEN geneesmiddel overigens - ook veel bewuster en voorzichtiger kunnen aanwenden en een betere diagnose kunnen stellen of laten stellen door de arts als het misgaat).

Rebelse VAN BELLE Jean Marc, te Bellegoed, Bellegem, info@logocom.be of info@vb.be, 19 juli 2005.