zonder er zelf hand in te geven
reist mijn paarse geest steeds verder weg
woorden uit steeds verder naar mij toe
verpulveren vonkvrij in mijn hoofd

zonder voetwerk weer te wagen
ontkleurt de blauwe lucht zich snel
alleen dit blad dat maagd had
laat zich langzaam aan verkrachten

zonder ogen in blikken te gooien
sluit mijn paarse geest zich af
uitwendige wereldlijke golven
botsen pletter op mijn denkend schild

zonder spieren op te krachten
val ik weg van gele aardse grond
het grijze water naar beneden
verdampt steeds meer in mijn rood vuur

met een wil maar na een wijl
komt mijn paarse geest in land van niet
onbereikbaar in volmaakte eenheid
heel alleen maar alles wat ik ben

gele aarde, heel rood vuur,
grijze regen, zachte blauwe lucht
elk element in evenwicht
mijn paarse geest is Go(e)d

blz. 59