Je zult het maar tegenkomen in je leven, en nee, niet in de middeleeuwen maar op 1 maart 2006 in een dag. - klik hier om meteen naar schriftelijke getuigenissen te gaan -
In mijn echtscheidingsprocedure was ik al wat gewoon, maar op 1 maart 2006 wacht ik op mijn kindjes en had ik lekkere ribbetjes voor Marieke en bloemkool met kaassaus voor Floris klaargemaakt (sindsdien is het veel meer frietkot, want ik riskeer me er niet meer aan), en i.p.v. de kindjes lag er een eenzijdig kortgedingbesluit in mijn bus, waartegen ik mij niet eens had mogen verweren.
Maar ja, ik had zoiets al zien aankomen in 2004, toen ik het burgerlijk wetboek in hoog tempo doornam en ook op internet mooi de volgorde vond waarin men onderhoudsgeld probeert te krijgen als de vrouw plots al haar zin voor emancipatie verliest in ruil voor geld (ik bedoel dit niet kleinerend, want ik vermoed dat mijn echtgenote gewoon slaafs haar advocaat volgt en eerder met een depressie te maken heeft n.a.v. het overlijden van haar zeer bijzondere papa, zie http://logocom.be/flori_langedock.htm). En dus verwachtte ik al een eind dat ze mij eerst van geweld, dan van communicatie-onwil, vervolgens van psychologische treiteringen en dan ook de stapjes van krankzinnigheid en depressiviteit gelijktijdig zouden betichten. Ze zouden wellicht afsluiten met seksuele intimiteiten met mijn twee prachtige dochtertjes die al van kleinsaf zeer graag knuffelen met mij (ook mijn zoon trouwens, en ik geef toe, ik heb heel het huwelijk mijn echtgenote continu aangevallen met zachte zoentjes en eiste bij elke maaltijd een zoen voor ik een hap nam - die ene maal dat we uitgingen met elf gerechten dus elf zoentjes, ja). Dat ik zot van mijn vrouw was, klopt trouwens, en dat vindt u ook al op internet in ons trouwboekje op deze link (een van onze meesterwerken, op de kindjes na natuurlijk).
Wel: dit is het document dat ik in de bus krijg, met annotaties: Eenzijdig verzoekschrift met annotaties en tegenbewijzen (let op: zwaar document). Ik citeer uit die tekst: "Dat verzoekster de laatste dagen verontrustende berichten heeft vernomen omtrent dhr. Van Belle Jean. De man vertoont duidelijk psychische problemen."Speciaal geschikt op de tweede bladzijde erna: "De vader dreigt om zelfmoord te plegen en daarbij zijn kinderen mee te slepen." Bij de zinnen erna, moest ik gieren van het lachen, maar toen een bevriende advocaat mij erop wees, dat dit een zeer ernstige poging was om elke verdediging van mij in de toekomst voor de rechtbank uit te schakelen, schrok ik wel even, en kon ik minder lachen met vooral het zinnetje "Zo wil de vader niet dat het jongste dochtertje pampers draagt 's nachts en vraagt haar te plassen op zijn buik." Iets verder staat "Op 18 april 2006 komt de zaak in het kader van de jeugdbescherming voor de jeugdrechtbank te Kortrijk." Zeer raar, en nu valt mijn frank dat mijn oudste dochter zelf de jeugdrechter contacteerde voor deze zitting en vroeg om gehoord te worden waarom er geen 50/50 regeling werd toegekend zoals wettelijk is [mijn kinderen hebben niet zo'n laag IQ, zie ook http://www.florisvanbelle.be/iq.pdf) en alles gebeurt tussen ons zonder taboes en in open communicatie. Wellicht werd ook dit krantenartikel op http://www.f4j.be/doc/index.html en dan naar 26/12/06 verzwegen door de advocaat in kwestie, want het zoeken waar je eigen kinderen zitten op een weekend dat ze gekidnapt worden getuigt ook al van krankzinnigheid... Het origineel staat bij het Nieuwsblad op deze link.
Toen mijn buur merkte dat de kinderen niet bij mij waren, en ook een andere buur afkwam met zijn kinderen omdat ik ze mee ging nemen om te gaan zwemmen, legde ik dat document voor.
Tot mijn verrassing schoot een groot deel van Bellegem in actie en mobiliseerde iedereen iedereen. In 2005 had ik veiligheidshalve mij al eens tegen mijn zin maar veiligheidshalve grondig psychologisch laten doorlichten (was enorm leerzaam, je leert echt je zwakke kanten kennen en op die wijze kun je met minder energie veel meer doen), en de psychologen en psychiaters waren woedend voor dit soort middeleeuwse praktijken die eerder op collocatie lijken dan op een moderne samenleving. Vooral omdat al deze mensen net vinden dat ik mijn vaderschap mijn beste kant was.
Tot mijn verrassing kreeg ik dan ook deze getuigenissen:
Psychologisch verslag Sint-Amandus Beernem.
Psychiatrisch verslag Waregem-Kortrijk.
Verklaring voorzitster Vlaamse JournalistenVereniging
Verklaring grote bouwaannemer wiens boekhouder ik correctioneel laten vervolgen heb voor oplichting
Verklaring actieve vader met gelijkaardige en vrij be-zielde kinderen als de mijne
Ter info: Lerarenkaart (gaf op het moment van 'psychisch gestoord verklaren dus les aan zo'n 152 leerlingen van het VTI te Izegem, Elektrciteit + bedrijfsbeheer).
De andere gebruikte verklaringen hadden teveel privé karakter of vond ik te partijdig of te kritisch tegenover mijn echtgenote, waardoor ik wegens hun niet constructieve karakter achterwege liet.
Op deze link vindt u ook de expliciete verklaring van de psychologencommissie dat een advocaat geen enkele uitspraak mag doen over persoonlijkheidsstoornissen zonder er een erkende psycholoog bij te betrekken want anders kun je iedereen kort steken, hebben onze voorouders daarvoor gevochten? Deze uitspraak komt niet van zomaar een commissie, want mevrouw Castin uit de psychologencommissie is raadsheer bij het Hof van Beroep te Bergen en zond mij voorheen al in 2004 een brief waarin het oorspronkelijke kortgeding geen rekening had mogen houden met het valse psychologische verslag van een rouwtherapeute, maar dat het niet zo verstandig was van de rechter over het stuk te lezen omdat het bevatte "Hoewel ik de vader nooit gezien heb"... en dat zelfs een psycholoog dan nooit een verklaring zou durven opstellen over iemand die hij nooit gezien heeft.
In elk geval heb ik er nu wel een zeer goed gevoel bij, dat mensen op zo'n momenten samenkomen en in groep reageren.
Dit kortgeding werd vernietigd, maar voor mij duurde het wel 55 dagen terwijl zij dat in één dag eenzijdig konden, en het leidde tot dit gedicht op mijn poeziepagina.
Bovendien ben ik op deze wijze wellicht de enige mens in België die - tegen elke logica in - een rechterlijk vonnis heeft dat hij NIET psychisch gestoord is. Of mij dit vrijgeleide geeft, weet ik niet, maar het is toch eens wat anders dan mijn gewone IQ-testen e.d. op deze pagina waarvan deze een subpagine is...
Met nederige groeten,
VAN BELLE Jean Marc, info@logocom.be
P.S.: Het klopt wel dat ik een 'Brugse zot' ben, omdat ik in hart en nieren Bruggeling ben. Maar wie dialect kent, weet dat het hier over de oude Brugse verdraagzaamheid gaat, waarbij je met je fiets gerust aan de linkerzijde van de Lange Rei mag rijden omdat je 100 meter verder over een Brugje zonder dat automobilisten gaan stoppen om rechter te spelen. Nee, in Brugge vroeger was er geen zo'n strikte sociale drempel en mocht je toch vrij goed jezelf zijn. Hier in Kortrijk reageert men veel heftiger omdat je bijvoorbeeld bewust twee verschillende kousen draagt en zegt: "Pfff, binnen tien jaar draagt iedereen verschillende kousen en is dat wellicht gewone mode". In sommige streken is dat trouwens al zo aan het worden. Maar ja, tegenwoordig krijgen kinderen rilatine zodat je een grote hoop krijgt die niet te druk, en niet te aandachtsloos is, i.p.v. een hybride groep met zwakke leerlingen, een grote middenmoot, en een paar ambetanterikken die dan net goed of net slecht scoren qua resultaten, maar meestal de mensen zijn die later de maatschappij veranderen of de hardste werkers worden (van die echte Vlamingen als we eens chauvinistisch mogen zijn). Straks is het al abnormaal dat iemand de lat voor zichzelf en zijn kinderen hoog legt, i.p.v. laag...
