2009: Het nut van 'kuisen'

Een probeem dat veel alleenstaande mannen, maar ook veel alleenstaande vrouwen hebben, is het probleem van het kuisen en de was en de plas.

Ik zelf heb een zeer groot huis en het eerste wat ik deed toen mijn vrouw weggegaan was (wel een andere situatie), was mij op het huishouden werpen. En zeer vreemd, maar het huishouden doen heeft voor mij een enorm 'structurerende werking'. Mijn kinderen 'moeten' niets in het huishouden doen, maar als ik zie hoe ze af en toe spontaan zelf hun kamer opruimen, of dat vrij gemakkelijk doen als ik bijvoorbeeld laatst een Wii uit de Makro kocht in promotie en ik die enkel in een propere kamer wou installeren, sta ik verrast. Dat ik de zondagmorgen verwend wordt doordat een van de drie wel de tafel dekt of buiten een totaal versleten tafeltje klaarmaakt om buiten te eten (heb ook zeer grote tuin), dan ontroert dit verschrikkelijk dat zij beseffen dat gezelligheid beter gaat in een proper huis. Omgekeerd ben ik daardoor veel gemakkelijker geworden om eens te eten op de grond, en heb ik een occasietafel gekocht die groot en vlak is. Een beetje dank ook naar mijn echtgenote die niet zo graag kuistte, en daarom een keuken koos die dan wel heel duur was maar die toch als voordeel heeft een design te hebben dat die niet zo blinkt dat het opvalt dat er bijv. een paar borden blijven staan in een hoek.

Als de kinderen geweest zijn, is het huis echter bijna altijd redelijk 'omgewoond' als ze de maandag terug in school worden afgezet, maar dan geniet ik er opnieuw van door te stofzuigen, de was te doen en heb ik minstens een dag werk daaraan. Ruiten wassen daarentegen is technisch uitgedokterd en gebeurt tegen de chrono (record is 22'30 buitenkant alle ramen), en elke week moet ik het gras afrijden anders is het niet meer te doen en dat neemt me ook 1 h. Dat is VOORAL het geval als je geen perfecte bilocatie hebt, en je als papa je niet focust op wassen en plassen als je ze maar van de vrijdag tot de maandag hebt, maar dan vooral van hen wil genieten. Bij een zuivere bilocatieregeling of in de grote vakanties, is dat veel minder het geval bij mij.

Dit is veel ernstiger te nemen. Bij mij zijn mijn bureaus niet meer zo in orde, omdat mijn handelszaak door de echtscheiding in het honderd liep en ik al vier jaren mijn grootste aandacht moet focussen op mijn juridisch verweer op alle niveaus: eerst vredegerecht, dan een hele serie kortgedingen maar ook jeugdrechter en correctioneel, en nu eindelijk de zaak ten gronde. Omgekeerd doe ik dat wel graag, het is namelijk zeer leerzaam en voor mij een methode om 'advocaat' te worden zonder de saaie theoretische studies te doen (alleen bij cassatie en Raad van State mogen enkel bepaalde advocaten pleiten).

Dit mag je even hebben in een moment van depressie, maar als het systematisch wordt, loop je niet alleen juridisch een gevaar, maar ga je ook sociaal mensen en vrienden afstoten die meer en meer zullen wegblijven. Het gevolg wordt dan oorzaak: Geen bezoek leidt naar nog minder druk om je huis proper te houden, en dan zul je nog minder bezoek krijgen. Veel vrienden/kennissen durven al niet babbelen over het verlies van een partner (zowel door dood of echtscheiding), en dan wordt de kloof nog groter. Een drankje aanbieden is ook een geplogendheid die vrouwen van nature kennen, maar die veel mannen aangeleerd moet worden. Omgekeerd zullen mannen veel harder en eerlijker met elkaar zijn (ik zeg gemakkelijk dat iemand zijn huis moet verzorgen en als het een man is, help ik spontaan mee, met vrouwen niet omdat dit een verkeerd signaal is en ik niet graag alleen met een vrouw ben omdat ik alleen nu ook zeer gelukkig ben en die vrijheid van 'mijn eigen opvoeding + opvattingen' na vijftien jaren ook prachtig huwelijk toch meer op prijs stel dan ik ooit had gedacht).

Een typisch kotprobleem bij meisjes en jongens is de 'afwas'. Ik heb het - eerlijk gezegd - ook al bij mijzelf aan den lijve ondervonden, en hoe langer je wacht, hoe meer je het ontziet en hoe groter het probleem wordt. Wel, wees consequent en trek daar je lessen uit:

Als je eenmaal je methodes gevonden hebt om bijv. altijd de afwas te doen zelfs al heb je maar één bord en één tas (sorry: kopje) gebruikt, zul je zien dat het leuk is om niet veel werk te hebben. En wees eerlijk: Als je pas gegeten hebt, dan kun je zelfs gewoon zonder afwaswater onder de kraan je kopjes afspoelen en meteen afdrogen i.p.v. veel tijd te verliezen en warm water te moeten nemen. Bij mij staat het warm water meestal af als de kinderen er niet zijn. Ik ga ook veel zwemmen en profiteer daarvan dat ik dan gemakkelijker mijn haar na het zwemmen was (ik gebruik altijd anti-roos shampoo met vermoedelijk een alcoholderivaat, want ik merkte dat luizen niet graag die shampoo eten, mijn dochter zit graag dicht bij vriendinnetjes, dus die is daar - net als ik in als een van de weinigen vroeger door de vele velletjes en mijn vele melkdrinken vroeger in een gezin van elf kinderen - gevoelig aan).

Bepaalde mensen die ik kende, hadden echter zo'n miserie met kuisen maar verdienden meer dan ik en en die vroeg ik waarom ze dan niet eens meer naar een serieuze frituur met volwaarde menu's, de Makro of Lunch Garden wat meer zouden gaan eten. De kleine meerprijs die ze daar betalen, komt ten goede van het feit dat ze thuis niets meer moeten opruimen, en dat lijkt echt goed te werken. Die mensen moeten nu enkel nog als het boterhammen betreft opruimen. Zelf durf ik toegeven dat als het mooi weer is, ik graag in de tuin eet op een oude vergeelde plastic tafel eet omdat je dan nadien gewoon de tafel in het gras kunt afvegen en je ook daar geen werk aan hebt.

Een spreuk die ik graag herhaal: Je moet graag kuisen, ook al doe je dat niet graag. Beleef er plezier aan en beschouw het als sportieve prestatie!

Tijdens die momenten dat je lichaam vrij intens bezig is met de kuis (mijn grootste respect gaat naar poetsvrouwen en arbeiders en magazijniers, 10 km lopen is een lachertje tegenover mijn beneden en boven dweilen, dat is pas belasting van de rug) komt je geest wat in structuur. Ik ben het huishouden dus eigenlijk zeer dankbaar. Meestal staat ook de verwarming niet aan bij mij, en wat kuisen is ook daar ideaal in want je barst uit van de warmte als je nog maar goed bezig bent. Zo bespaar je en doe je nuttige dingen tegelijkertijd.

Bij de alleenstaande ouders die ik ken, is het steevast echter een probleem dat altijd op de loer ligt. Vrouwen doen dat nu meestal voor hun man en als er bezoek komt zul je merken dat ook jij je huis zult willen in orde doen (en begrijp je het 'anders' sociaal gedrag van vrouwen beter). Mijn kinderen vertellen nog steeds dat de moeder samen met haar moeder het kleine huis daar elke donderdag helemaal kuist en dat ze nog altijd een poetsvrouw heeft en uiten hun bewondering voor mij, hoewel ik dat relativeer hieronder.

Ik ben er ook van overtuigd geworden dat je je kinderen vooral moet voorleven dat je het proper en vooral hygiënisch houden van leefruimtes belangrijk vindt en dat je je niet laat doen en dat als 'moderne' man ook aankunt. Organiseer je desnoods met vrienden.

Anekdote:

Toen wij vieren laatst met een alleenstaande papa plus zijn twee kinderen ging schaatsen in Finlandia, brak hij daar zijn pols en moest hij meteen geopereerd worden in het ziekenhuis. De kinderen bleven meteen bij mij (super tof!) en tegen dat hij een paar dagen later thuis kwam, hadden zijn kinderen, mijn kinderen en ik het hele huis opgeruimd en sindsdien ziet hij er doen aan en is hij zelfs properder geworden dan ik, want ook zijn tuin is nu piekfijn in orde, terwijl ik achteraan de tuin een 'rommelhoek' heb gemaakt waar ik alles smijt als ik tijdsgebrek heb. Dus toen zat hij even in de put, maar nu is hij ordelijker geworden dan ik!

Waar mensen nog meer voor weglopen, zijn echter zagende mensen. Ik heb mijn echtgenote er moeten op wijzen, dat ze zo niet moest klagen en zagen, want dat ze daardoor de kinderen van haar wegjaagde. Nu is het natuurlijk wel een stuk gemakkelijker als je gemakkelijk als ik de positieve cyclus kent van: Energie benutten zorgt ervoor dat je meer energie hebt en zo kun je er weer meer benutten. Omgekeerd is het moeilijker als je in een depressie valt en je laat gaan in lang slapen en weinig doen, wat dan weer leidt tot minder zin in energie benutten en je almaar dieper raakt. Je moet altijd ZELF uit de put stappen. Opnieuw: doe graag wat je doet, of als je zaagt doe dat niet bij je kinderen. Dus laat het gerust maar eens vuil zijn, maar laat ze dan zelf ook eens wat opkuisen als je het zelf niet goed ziet zitten, maar zorg dan dat je zelf meehelpt en geef geen lui commando: "Ruim je kamer op!" .  Kinderen en ook mijn hond hebben graag dat hun 'territorium' proper is, maar soms zien ze er zelf geen doen meer aan. In psychologiemagazine stond een artikel dat de kamer van kinderen de geest van jongeren weergeeft: wanordelijk. Wel ik ga daar NIET mee akkoord. Het lijkt dan wel op te gaan voor alleenstaande mannen, maar het is soms omgekeerd: In een wanordelijke kamer vind je niet veel terug (sommige kinderen/alleenstaande ouders vinden alles wel terug en dan betekent dat dat die kamer in hun ogen wel ordelijk ligt, maar dat dat er zo niet uitziet voor een volwassenene).

Kijk, laatst zag ik dat de kamer van het jongste Stientje (7 jaar nu) wanordelijk lag, terwijl dat normaal nooit het geval was. Wellicht omdat ze wat teveel rommelmarkt-speelgoed van de zolder had gehaald (omdat het daar te koud was in de winter). Ik vroeg haar of ik moest helpen met haar kamer op te ruimen, en tijdens het opruimen hadden we niet alleen veel plezier maar een onverwacht volwassen gesprek over hoe moeilijk de ouderwissels wel waren voor haar, en dat ze er geen doen meer aanzag en dat ze zo blij was dat ik hielp haar kamer weer in orde zetten. Ik leerde van haar waarom ze van paarden hield (een soort vlucht en verlangen naar vrijheid, dus hetzelfde als jongens die verlangen om moto te rijden - raar hé) en wat voor haar knusse dingen zijn en omgekeerd zei ik haar hoe ze papieren en tekeningen moet bijhouden en verhuisde ik een van mijn plastic ladenbakken naar haar kamer. Het resultaat was iets waar we beiden echt fier op waren en toen ik de week erna haar kamer moest stofzuigen, profiteerde ik van het voordeel dat dat nu in nog geen drie minuten tijd gestofzuigd was en dat het zelfs niet gedweild moest zijn.

Bij mijn zoon Floris is de angst diep dat ik zijn kamer kuiste, omdat hij geslotener was. Maar ook daar heb ik laatst wel hetzelfde toegepast en een aantal pure 'mannenzaken' op seksueel vlak toegelicht, en sindsdien is het zalig hoe de maandagmorgen hij zelf het nodige wasgoed in de wasmachine rechtstreeks stopt alsook zijn beddengoed (hij zit met een allergie, vermoedelijk door de combinatie veel antibiotica als hij klein was en langdurig rilatinegebruik waardoor zijn maag en zijn spijsvertering heel anders is beginnen werken dan die van mij, mijn zeven broers en van mijn twee meisjes), zodat ik ook weer veel werk minder heb en vooral het nu automatisch ververst is als hij terugkomt. Want op die manier, zijn alle bedden terug mooi opgemaakt als ze twee dagen weg zijn en vraag ik bij elke poging van mijn echtgenote in PV's  ZELF een maatschappelijk onderzoek. Nu snap ik waarom vrouwen het zo leuk vinden dat een huis in orde is en je er geen werk aan hebt. Ik kan mij zo ook weer beter voluit op mijn zelfstandige taken storten.

Omgekeerd is een huis kuisen dat compleet een 'stal' geworden is, soms te veel werk en heb je daar hulp bij nodig. Maar het gevoel dat het geeft om zoiets in orde te zetten is fenomenlaal. Weet trouwens dat ook mijn moeder toen ze alleen viel, zich nutteloos voelde omdat ze plots dacht dat ze voor 'niemand' het huis meer mooi moest maken. In het bijzonder comité bij het OCMW kwamen we zelfs zo'n erge gevallen tegen, dat we soms jeugdbewegingen of kuisploegen moesten inschakelen om een huis zelfs terug 'bewoonbaar' te maken (meestal bij oudere mannen of mag je dat ook niet zeggen omdat je dan seksistisch en d

us discriminatoir wordt?).

Ik zie vooral een sociaal isolement als oorzaak van dit soort huizen die 'stallen' worden. Als er bezoek komt, ben je verplicht het toonbaar te houden. Omgekeerd moet je beseffen dat veel alleenstaande vaders 'gerechtelijk gepakt' worden als ze het huis niet verzorgen om bilocatie tegen te gaan, en soms ook terecht. Ik werd een bepaald moment beticht dat er vlooien en luizen in mijn beddengoed zat en dat ik het huis omwoonde, maar met foto's en toen ik er in een vakantie weer eens een kind werd achtergehouden en ik de andere twee dus ook niet wou, kon ik na vier weken meteen met mijn dochter M. naar de dokter en maakte een attest op dat er luizen en neten in haar haar zaten en ik ze vier weken niet gehad had. Daarmee was ook dat offensief bij de politie vanaf dan uitgeschakeld. Het zijn eigenlijk altijd dezelfde vuile trucs waarmee men een man (of vrouw) de kinderen wil afnemen.

Een huis net houden, is geen kwestie van grote mannelijke krachten. Net daarom is het voor een man veel moeilijker dan voor een vrouw. Het vergt vooral een aanhoudende kleinere kracht en een bewustzijn dat je je lichaam moet verzorgen, en dat properheid belangrijk is.

Ik bezorg je informatief twee maal twee foto's van mijn living voor (links) en na de kuis (rechts) als mijn kindjes er waren. Je kunt misschien kracht putten uit het feit dat je dus beter een huis hebt waar zo weinig mogelijk in staat en je dus je 'goestjes' moet beheersen om dat tafeltje of die stereo te kopen in die tweedehandsgoederenwinkel. Eventueel maak je een kamer of zolder waar je voorlopig het grote speelgoed zet. Intussen hou ik mijn conditie op peil met twee verdiepingen omhoog en omlaag (en moet ik die dag geen andere sport meer doen om mijn lichaam in zo best mogelijke conditie te houden).

PS: Een groot huis kuisen zonder inboedel is 10 X zo gemakkelijk als kleine ruimten met veel stoelen, want het verzetten en terugzetten is meer dan de helft van het werk, terwijl ik eerst het speelgoed en ook wat kledij moet opruimen, en er dan door kan 'vliegen'. Stof afdoen is iets wat ik wel te weinig doet, en de frequentie van mijn ruiten is 1 X per maand en soms minder. Ik ben geen toonvoorbeeld van poetsen, eerder van meespelen.
 

Door te kuisen krijgen alle mannen toch iets meer respect voor vrouwen?

Ik hielp eigenlijk zelf al altijd serieus mee met het huishouden, vandaar dat ik het zo onfair vind dat net ik gedagvaard werd voor 'grof geweld' als dat compleet fictief was en ik al mijn huwelijksplichten graag en uit liefde voor haar serieus nakwam (in vergelijking met veel andere mannen dan, hoewel je omgekeerd veel warmere mannen hebt dan als ik).

Een man zal volgens mij echter meestal anders kuisen dan een vrouw. Ze kunnen daarin beiden van elkaar leren. Veel hangt ook af van je prioriteiten, maar bewustwording en durven analyseren van je eigen wijze van leven en werken, is zeer belangrijk daarin.

Mijn ideaal is veel spelen en veel spelend leren met mijn kinderen maar ook alleen. Graag werken en veel mensen helpen. Maar ook graag thuis zijn en in een open ruimte mijn gedachten en gevoelens naar boven laten komen om te leren mijzelf keer op keer te worden en te zijn.

Ik ken ook gigolo's en hun huis is piekfijn ingericht als een verleidingsplek waarin weinig alleenstaande vrouwen kunnen weerstaan. Omgekeerd ken ik mensen die niemand bij hun thuis willen, en een huis alleen verzorgd houden voor jezelf is een verschrikkelijk moeilijke opdracht, omdat de motivatie daarvoor vrij gering is. Ikzelf kan echter niet verdragen dat iemand (en zeker een vrouw niet) zich nog komt moeien in mijn huis en mijn wiskundige manier van huishouden. Voor mijn kinderen ga ik bijvoorbeeld opzettelijk de bestekladen (lees: bestek-laden, raar woord anders) verwissel en van plaats verander en dat geeft lachwekkende situaties als ik zelf dan de verkeerde lade open om een lepeltje te nemen voor mijn twee suikertjes bij de koffie. Ik verander graag eens de enige zetelbank op de foto van plaats van het venster naar een zijkant en zo maar smijt eerder dingen weg dan er te kopen. Bepaalde ruimtes onderhoud ik vrij intensief, andere veel minder (mijn bureau op dit moment overigens).

Beleef plezier en haal creativiteit uit je huishouden. En als het niet lukt, wees niet te beschroomd om eens beroep te doen op een collega die bij voorkeur in dezelfde situatie zit. Vrouwen doen altijd aan netwerking, ik als man ook maar dan in een richting: Ik help graag anderen, maar heb niet graag dat ze mij komen helpen.

Liefs en kracht aan allen die het nodig hebben! Energie moet stromen. Dat vergt geen energie zoals ik die heb, maar eerder een kleine maar continue energie om het proper te houden.

Maar overdrijf zeker niet in de omgekeerde richting. Geniet misschien van het cliché dat het bij een man wat vuiler mag liggen dan als vrouw. Alle negatieve dingen hebben ook een voordeel!

VAN BELLE Jean Marc, Bellegoed, Bellegem.